Tímarit Máls og menningar - 01.06.2014, Page 41

S j ó n t r u f l a n i r
TMM 2014 · 2 41
fanginn af Brynju. Allt frá því að ég hitti hana fyrst var ég svo heltekinn af
henni að ég vissi að ég myndi aldrei vilja vera með neinni annarri konu. En
þar sem ég var í eðli mínu fagurkeri fannst mér stundum gaman að horfa á
fallegt kvenfólk, það var alveg meinlaust. Þessi gullfallega afgreiðslustúlka
var bara eins og blóm í miðjum moldarbing þennan grámyglulega morgun,
blóm sem maður getur ekki staðist að virða fyrir sér, jafnvel þefa aðeins af.
Ég mundi svo vel eftir þessari bakaríisstelpu að ég þekkti hana aftur þegar
ég sá hana í Kringlunni mörgum árum síðar. Þá var hún að skoða barnaföt
með einhverjum álíka myndarlegum manni. Ég man ekki hvort hún var með
framstæðan kvið eða ekki, enda var mér nákvæmlega sama. Ég þekkti hana
bara aftur af sömu ástæðu og ég mundi eftir öllum fjandans smáatriðunum
sem tengdust þessum degi. Deginum sem markaði upphafið að endalokum
okkar Brynju.
Að hálftíma liðnum fór ég aftur upp á biðstofuna og settist niður. Stuttu
síðar kom Brynja fram. Það var farið að birta úti og hún var með einnota
sólgleraugu á nefinu. Ég kyssti hana á kinnina og fylgdi henni út í bíl. Brynja
var dálítið ringluð eftir kæruleysispilluna og þegar heim var komið fór hún
beint inn í svefnherbergi og lagði sig. Læknirinn hafði mælt með því að hvíla
augun og sofa úr sér lyfjamókið. Þegar hún vaknaði mátti hún búast við
smá óþægindum, augnþurrki eða erfiðleikum með að fókusera. Óþægindin
kæmu til með að hverfa á næstu dögum, það var einstaklingsbundið hversu
langan tíma það tæki, allt frá einum degi uppí viku, sjaldan lengur.
Brynja var hörkutól. Hún var stálhraust og samviskusöm og ég mundi
ekki eftir því að hún hefði nokkurntímann tekið sér veikindafrí. Fyrr en
þennan dag. En hún var auðvitað ekkert veik, bara nýkomin úr einfaldri
aðgerð sem oftast var framkvæmd á ungu og hraustu fólki. Hún yrði komin
á lappir innan skamms og gerði ráð fyrir því að fara í vinnuna daginn eftir.
En mig langaði að nýta tækifærið á meðan hún var „lasin“ heima til þess að
dekra örlítið við hana. Hún átti það skilið. Ég hafði ákveðið að vinna heiman
frá og þegar ég hafði klárað verkefni dagsins fór ég og keypti í matinn. Ég
ætlaði að elda eitthvað ljúffengt handa okkur.
Brynja svaf allan daginn. Ég vakti hana ekki fyrr en maturinn var kominn
á borðið, indverskur pottréttur ásamt hrísgrjónum og salati. Hún settist við
borðið og brosti syfjulega.
„Girnilegt.“
„Hvernig er sjónin?“ spurði ég.
Hún virti mig fyrir sér og pírði augun.
„Bara góð. Soldið erfitt að fókusera samt.“
„Svafstu vel?“
Brynja kinkaði kolli og fékk sér á diskinn.
„Þessi kæruleysispilla hefur alveg slegið mig útaf laginu. Svafst þú lengi?“
„Ég? Nei, ég svaf ekki neitt.“