Tímarit Máls og menningar - 01.06.2014, Blaðsíða 54

G u ð r ú n I n g a R a g n a r s d ó t t i r
54 TMM 2014 · 2
gæti átt von á þónokkurri bið, allt upp í rúman klukkutíma. Henni þótti
það ekkert tiltökumál, settist niður og fletti tímaritum í rólegheitunum, þar
til Guðmundur kom fram í fylgd sjúklings sem var nýkominn úr aðgerð. Þá
spratt Brynja uppúr stólnum og reif einnota sólgleraugun af sjúklingnum.
„Sérðu þennan,“ hrópaði hún og benti á auðan stól í biðstofunni. „Þennan
með hattinn, þennan sem er að fletta Mogganum.“ Sjúklingurinn, örlítið
ringlaður eftir kæruleysispilluna, vissi ekki hvaðan á sig stóð veðrið. Brynja
leit í nýskorin augun á honum: „Nei, þú sérð hann ekki, er það? Þú ert bara
í góðum fíling, ánægður að vera laus við gleraugun, ha? Ég er búin að hafa
samband við fullt af fólki sem hefur farið í laseraðgerð en ég er sú eina sem
varð fokking skyggn!“ Hún sneri sér að augnlækninum: „Hvað eigum við að
kalla þetta? Aukaverkun? Þú getur bætt því við í bæklinginn þinn, þú þarna
helvítis skottulæknir!“ Guðmundur kallaði í hjúkrunarkonuna og saman
reyndu þau, án árangurs, að róa Brynju. Hún sló Guðmund og æpti: „Gerðu
mig nærsýna aftur!“ Hún greip penna sem stóð á afgreiðsluborðinu og beindi
honum að öðru auganu á sér: „Gerðu mig nærsýna aftur! Annars sting ég úr
mér augun!“
Eftir nokkurra vikna dvöl á geðdeildinni, með tilheyrandi viðtölum, rann-
sóknum og tilraunum með lyfjagjafir, fékk Brynja loks að fara heim. Ég tók
mér frí í vinnunni til þess að sinna henni. En það gekk ekki. Ég gat það ekki
einn. Ekki heldur með góðri aðstoð fjölskyldna okkar beggja. Brynja þoldi
ekki þá vorkunn sem hún fékk frá fólki, hún þoldi ekki að vera talin geðsjúk
og sótti því í annan félagsskap. Ég gerði mitt besta til þess að halda henni
okkar megin en smátt og smátt dróst hún lengra inn í heim hinna framliðnu.
Fyrir henni voru þeir jafn raunverulegir og aðrir. En þeir skildu hana.
Tíu ár eru liðin. Ég er hamingjusamur maður. Ég á yndislega eiginkonu, tvö
frábær börn og hið þriðja er á leiðinni. Konan mín valdi nöfnin á börnin
okkar. Því er komið að mér að velja nafn á ófæddu stúlkuna okkar. Mig
langar að nefna hana Brynju, en ég veit að konan mín tæki það ekki í mál. Ég
ætla því að nefna hana í höfuðið á móður minni, en hún fær seinna nafnið
Björk, eins og Brynja. Ég segi konunni minni bara að mér finnist það fallegt
nafn.
vísindin mæla öll gegn því að það séu nokkur tengsl á milli laseraðgerðar
Brynju og skyggnigáfunnar, sem smám saman þróaðist út í alvarlega
geðsýki. En ég upplifði þetta með henni. Ég veit hversu skýr Brynja var í
kollinum allt þar til að hún fór í þessa aðgerð, og ég veit hversu snögglega
allt breyttist eftir hana. Þó að þetta sé eina dæmið í veröldinni, þá veit ég.
Ég veit, þótt enginn annar trúi því og ég held áfram að heimsækja Brynju á
Kleppspítalann einusinni í mánuði, þó að konunni minni sé það þvert um
geð. Því Brynja gat ekkert að þessu gert. Hún var óheppin. Sennilega ein
óheppnasta kona í heimi. Á vitlausum stað á vitlausum tíma. Þegar konan