Tímarit Máls og menningar - 01.06.2014, Side 48

G u ð r ú n I n g a R a g n a r s d ó t t i r
48 TMM 2014 · 2
í svona aðgerð. Skýrar en flestir almennt. Ég gat lesið neðstu línuna eins og
ekkert væri.“
„Það er frábært.“
„Alveg stórkostlegt,“ sagði Brynja með kaldhæðnistón. Hún leit út um
gluggann og þagði.
„Þú varst heillengi inni hjá honum, eitthvað hljótið þið að hafa rætt meira.“
Brynja rak upp óp og kipptist við í sætinu.
„Þvílíkur glanni!“
„Ha?“
„Náðirðu númerinu?“
„Eh … það var enginn bíll.“
Brynja andvarpaði. Ég yrði að gæta þess að hún settist ekki undir stýri á
næstunni.
„Hvað sagði augnlæknirinn?“ endurtók ég.
„Hann var aðallega í því að svara spurningum.“
„Hvaða spurningum?“
„Ég spurði hann hvernig í ósköpunum stæði á því að ég, sem hef aldrei
upplifað neitt yfirnáttúrulegt áður, væri allt í einu orðin skyggn, akkúrat frá
sama degi og ég fór í þessa aðgerð. Að það gæti ekki verið tilviljun.“
„Hverju svaraði hann?“
„Hann sagði að það væri tilviljun. Síðan spurði ég allskonar spurninga, út
í tækin og hvaðan þau komu. Það var greinilegt að hann var orðinn dálítið
þreyttur á þessu spurningaflóði. En mér fannst eitt dálítið merkilegt, hann
er með glænýtt lasertæki, ég var fyrsta manneskjan sem lagðist undir það.“
„Nú, já.“
„Eitthvað nýjasta nýtt frá Svíþjóð. Hann gaf mér linkinn á heimasíðu
fyrirtækisins sem framleiðir það. Eða … ég bað hann auðvitað um linkinn.“
„Ókei. Og hvað ætlarðu að gera við þær upplýsingar?“
„Ég veit það ekki!“ hvæsti Brynja svo hvellt að mér dauðbrá. Ég heyrði
hana gnísta tönnum. Hún þagði augnablik.
„Síðan vísaði hann mér til geðlæknis,“ sagði hún og kreisti pappírssnifsið
sem hún hélt á.
Brynja settist beint fyrir framan tölvuna þegar heim var komið. Hún las allt
sem hún gat um þetta sænska fyrirtæki sem framleiddi tækin, sögu þess,
fólkið sem kom því á fót, hvar það var staðsett og svo framvegis. Ég skildi
ekki hvers vegna hún var að eyða tíma í þetta, en hafði mig ekki í að spyrja
hana út í það. Ég horfði annars hugar á sjónvarpið allt kvöldið, á meðan
Brynja sat stóreyg fyrir framan tölvuskjáinn.
„Mundu að blikka augunum. Það er mikilvægt eftir svona aðgerð,“ sagði
ég, en uppskar ekkert nema illt augnaráð.