Tímarit Máls og menningar - 01.06.2014, Qupperneq 49

S j ó n t r u f l a n i r
TMM 2014 · 2 49
Mér tókst að draga Brynju frá tölvunni daginn eftir. við fórum í sund og
létum líða úr okkur í nuddpottinum og gufunni, áður en við fórum í mat
til vinafólks okkar. Brynja gleymdi sér alveg, hún skemmti sér ljómandi
vel og var hrókur alls fagnaðar. Þegar heim var komið opnaði ég rauðvíns-
flösku og setti músík á fóninn. við höfðum ekki stundað kynlíf síðan fyrir
aðgerðina. Ég var fullkomlega meðvitaður um að Brynja væri undir miklu
sálrænu álagi og í ofanálag þjökuð af svefnleysi, og ætlaði því að láta kvöldið
snúast algerlega um hana. Góð fullnæging var jú alltaf endurnærandi. Þegar
rauðvínsflaskan var hálfnuð færðist fjör í leikinn, við fórum inn í svefn-
herbergi þar sem ég dró fram nuddolíuna, Brynja tíndi af sér spjarirnar og
lagðist á magann í rúmið. Ég settist klofvega yfir hana og byrjaði að nudda
hana. Hún var með guðdómlegan líkama sem ég fékk aldrei nóg af, en ég
fann að hún hafði grennst dálítið sem hún mátti varla við. Þegar hún sneri
sér við lagðist ég niður og við kysstumst. Þegar ég færði mig neðar til þess að
gæla við annað brjóstið rak hún upp óp.
„Hvað?“ sagði ég.
Hún reis upp við dogg og krosslagði armana yfir brjóstin.
„Perri!“ æpti hún.
„Ha, ég? Hva…“ Brynja leit ekki á mig heldur skimaði í kringum sig með
samanherptar varir.
„Helvítis perrinn þinn!“ Hún hvessti augun. „Og þið allir! viljiði koma
ykkur út!“
„Brynja! Hvað er í gangi?“
„Það er allt fullt af einhverjum köllum hérna,“ sagði hún án þess að líta á
mig. „Þrír, fjórir, fimm. Drullisti út!“
„Hva…?“
„út!“
Augu hennar skutu gneistum. Hún kreppti hnefana. Ég dró sængina
ósjálfrátt yfir reistan liminn og horfði yfir ósköp hversdagslegt svefn-
herbergið. Ég hafði aldrei verið jafn ringlaður. Brynja sendi plakatinu á
veggnum, hurðinni og kommóðunni illt augnaráð. Fljótlega slakaði hún
aðeins á, handleggirnir sigu svo brjóstin blöstu aftur við. Hún leit á mig.
„Það voru einhverjir kallar hérna. Gamlir og sveittir karlpungar. Svona
steríótýpískir dónakallar. Oj bara.“
Ég kom ekki upp orði. Horfði bara stórum augum á Brynju. Hún hallaði
sér fram og kyssti mig. Ég ýtti henni laust frá mér og spurði:
„Hva? viltu halda áfram?“
„Já. Ég læt ekki einhverja dauða perverta skemma fyrir mér. Þeir eru
farnir. Ég rak þá út.“
Ég hefði auðvitað átt að stöðva leikinn en ég var ennþá svo graður að ég
gerði bara eins og Brynja sagði. Það var fínt til að byrja með, sirka fimmtán
mínútur af forleik og urrandi losta. Ég lá með andlitið á milli læranna á
Brynju þegar stunurnar í henni breyttust í öskur.