Tímarit Máls og menningar - 01.06.2014, Page 127

S í ð a s t i d a n s i n n
TMM 2014 · 2 127
áru og orku í gegnum tölvuna. Ég trúði henni í fyrstu. Hún sagði að ég væri
einmana en ég var henni ekki sammála og sagði henni það. Hún maldaði í
móinn og hélt fast við sitt. Talaði um áhugamál sem ég hefði, sagðist vita hver
þau væru. Nefndi fáránlega hluti eins og útiveru og dans. Ég svaraði henni að
hún gæti ekki lesið í mig, því það sæist á mér að ég hefði ekki áhuga á útiveru,
væri fölari en snjórinn. Sjórinn, svaraði hún til baka. Ég kaus að svara ekki
þessari vitleysu hennar. En hún var þrjósk, talaði um dans og góðan dans-
félaga. Ég kíkti alltaf það sem hún sagði en var hættur að svara henni. Dans,
það var þá, hvar átti ég að finna dansfélaga?
Ég var svekktur yfir því að hafa lent í þessu spjalli því nú fóru sjórinn og
dansinn að ásækja mig.
Ég hafði getað lokað huga mínum að vild en nú var eins og það væri búið
að opna dyr. Einhverja gátt, sem ég var ekki sáttur við.
Hvað var ég að gera hér? Rigningin bleytti mig og vindurinn barði mig.
Hvað var að toga í mig? Hver vildi dansa við mig? Hvað var að gerast? Ég
vildi ekki dansa en fékk engu um það ráðið. Dansfélagi minn var ólgandi
reiður, frussaðist yfir mig á ógnarhraða og tók mig í faðm sér.