Heilbrigðisskýrslur - 01.12.1934, Side 9

7
fé sitt í tugatali. Sumarið var hið versta í mannaminnum sökum
óþurrka.
Sctnðárkróks. Efnahagur manua er yfirleitt bágborinn og fer versn-
andi. Hann hallast ár frá ári og kemur fram í vaxandi vanskilum.
Kaupgeta fer minnkandi, en flestir keppast þó við að hafa þær luxus-
vörur og þær matvörur, sem þeir telja nauðsynlegastar, en það eru
kaffi, sykur og hvítt hveiti.
Hofsós. Afkoma almennings heldur slæm.
Ólnfsfj. Afkoma fólksins með lakara móti vegna fiskileysis, en þó
má segja, að allir hafi haft nokkurnveginn i sig og á.
Svnrfdæla. Uppskera úr matjurtagörðum minni en áður. Fiskafli
stórum minni. Þegar nú hér við bætist tjónið af landskjálftunum í
júní og af norðanveðrinu og sjávarflóðinu fyrsta vetrardag, er Ijóst,
að hagur manna um þessar slóðir stendur höllum fæti nú, þótt um
skort á brýnustu lífsnauðsynjuin hafi ekki verið að ræða enn.
Höfðnhverfis. Tíðarfar óhagstætt. Hey nýttust illa. Auk þess varð
héraðið, einkurn Höfðahverfi, fyrir 2 stóráföllum, jarðskjálftunum
2. júní og veturnóttaofviðrinu. Ekki er mér kunnugt um, hve miklu
tjónið nam af völdum jarðskjálftans, en matsupphæðir námu frá
nokkrum hundruðum upp í 3 þúsund krónur á bæ. En ekkert var
tjónið af jarðskjálftunum hjá því, sein varð í veturnóttaofviðrinu.
Það tjón lenti eingöngu á sjávarútveginum. Þrír mótorbátar og 7 trillu-
bátar gereyðilögðust, þar að auki sjóhús, fiskur, veiðarfæri, matvæli
og hey, ásamt öllum bryggjum. Tjónið var metið á ca. 70 þúsund
krónur. Við þetta bættist, að afli var í rýrara lagi, enda hafa aldrei
verið önnur eins vandræði á síðari árum eins og nú með öll peninga-
viðskipti hér um slóðir.
Öxarfj. Óhætt er að segja, að allir höfðu nóg í sig og á, þó að ein-
stöku þyrftu styrlc til þess. Sveitarþyngsli af ómagaframfærslu eru
varla til, nema í einum hreppi, Presthólahreppi, og stafa að mestu af
Raufarhöfn. Eru og aðburðir þorpsbúa til þess að bjarga sér með
því að leita atvinnu utan þorpsins nauðalitlir. Róa þar hreppsómagar
í spiki og ganga iðjulausir meginið af árinu. Menn hafa fremur venju
reynt að halda rekstri búa sinna í jafnvægi, sem stafar af því, að kaup-
félagið, sem er eina verzlunin, neitar nú um úttekt fram yfir það,
sem vöruloforð hrökkva til, en þau loforð eða hið lofaða er mikið
til peningar, áætlað fyrirfram, og það gætilega, svo að uppbótar má
vænta. Er þetta mikil breyting frá því sem var, meðan allt var í sukki.
— Efnahagur stendur víða á völtum fótum og þolir ekki að verða fyrir
skakkafalli, eins og t. d. heilsutjóni heimilisfólks. Er mikil nauðsyn
á að koma á tryggingum gegn slíku, viturlegum, er tæki af skelli, en
ali ekki upp leti og ómennsku.
Þistilfj. Nýting heyja ein hin allra versta í manna minnum. Ásetn-
ingur bænda flestra alveg óforsvaranlegur, þrátt fyrir ásetningsmenn,
og engu að þakka nema góðum vetri, að ekki varð stórfellir. Þessi
vetur var svo góður, að ekki gat heitið, að fé kæmi í hús fyrr en vika
lifði af góu. Þá héldust jarðleysur til sumardagsins fyrsta. Þessar 5
vikur gengu samt svo frá fjölda bænda, að þá hefðu þeir gefið viku