Úrval - 01.05.1953, Blaðsíða 23

ÞEGAR LlFIÐ HANGIR 1 ÞRÆÐI
21
hlutverki og egg sem stungið
er í sokk þegar staglað er í
hann. Æðaendunum er smeygí
upp á sykurpípuna og þeir
saumaðir saman. Sykurpípan
verður eftir í æðinni en leysist
smámsaman upp.
Skurðaðgerðir sem engan
hefði dreymt um að gera fyrir
þrern til fjórum áratugum eru
nú daglegir viðburðir í flestum
sjúkrahúsum. Endurbætur á
þráðum og nálum — og aukin
leikni í meðferð þeirra — hafa
stuðlað að þessum miklu fram-
förum. Saumaskapur list-
fengra kvenna er vissulega
fagur og heillandi, en hann er
þó naumast jafnörlagaþrung-
inn og nálspor skurðlæknisins
■— þar sem lífið hangir stund-
um á þræði.
<ns ★ oa
Gullhamrar.
Belgíski stjómmálamaðurinn Paul-Henri Spaak, sem var fyrsti
forseti Sameinuðu þjóðanna, var fyrir nokkru á fyrirlestraferð um
Bandaríkin. Eftir einn fyrirlesturinn kom til hans kona. ,,Ó, herra
Spaak!“ sagði hún í hrifningu, „þér eruð dásamlegur! Þér lík-
ist Winston Churchill í útliti og talið eins og Charles Boyer!“
„Frú mín góð,“ sagði Spaak, „ég hefði nú heldur kosið að
líkjast Charles Boyer í útliti og tala eins og V/inston Churchill."
— Reader’s Digest.
Ráð sem dugði.
Það er þreytandi og leiðinlegt að aka yfir hinar endalausu
eyðisléttur suðvesturríkja Bandaríkjanna. Tilbreytingarleysið er
sálardrepandi, og kúrekar á þessum slóðum sem eiga tíðar
ferðir um slétturnar, gerðu sér það til afþreyingar að skjóta
með skammbyssum sínum á vegaskiltin sem þar eru meðfram
vegum. Þessi skemmdarverk voru orðin svo algeng, að endui'-
nýjun skiltanna kostaði tugi þúsunda dollara á ári.
Loks tók vegamálastjórnin til sinna ráða. Það sá ég þegar
ég ók gegnum Nevadaríki sunnanvert nýlega. Neðan í hvert
vegaskilti hafði verið hengd skotskífa og stóð á henni: „Hlíf-
ið vegaskiltunum". Voru skífurnar með ótal skotgötum, en
vegaskiltin voru heil og óskemmd.
D. W. Nobles í „Reader’s Digest".