Úrval - 01.05.1953, Page 44

42
■ORVAL
„Þór. Hér á heimilinu finn-
um við ekki að matnum sem
borinn er fram. Það veiztu.“
„Pabbi gerir það, og . . .“
bætir Þór við önugur.
Móðirin ræskir sig snöggt
án þess að svara. En hún hefði
eins getað sagt það hreinlega
að pabbi kynni sig ekki betur
en þetta. Berit heyrir greini-
lega að hún segir það með
sjálfri sér en stillir sig aðeins
vegna barnanna. Mamma stillir
sig næstum alltaf vegna bam-
anna. Berit veit líka að það er
mamma sem heldur saman
heimilinu vegna barnanna. Það
er mamma sem hefur aldrei
efni á að sauma sér nýjan kjól,
aldrei efni á að taka þátt í
neinu, þó að hún hafi í raun
og veru mörg áhugamál, en
verður alltaf að vinna heima
baki brotnu vegna þeirra allra,
og verður alltaf að líta eftir
pabba, því að hann er svo
gleyminn og trassar oft mikil-
væg mál. Ef mamma færi t. d.
ekki snemma á fætur á hverj-
um morgni og vekti pabba og
hefði morgunverðinn og matar-
pakkann tilbúinn, þá mundi
pabbi gleyma að fara á skrif-
stofuna. Það var einmitt honum
líkt, hann er ekki skynsamari
en það. Og svo hlær hann alltaf
og blaðrar háværri galsaf enginni
röddu við liana og Þór um alls-
konar vitleysu. Og þegar gestir
eru segir hann gamansögur sem
hann hlær tröllslega að áður
en hann byrjar. Stundum er
hann líka sá eini sem hlær þegar
sögunni er lokið, og þá er óþægi-
legt að horfa á pabba, hann
verður allt í einu svo skrítinn í
framan, eins og feiminn og al-
varlegur áður en hann er hættur
að hlæja.
Yfirleitt er oft óþægilegt að
horfa á pabba. Það er af því að
Berit veit að mömmu finnst
pabbi heimskur. Henni finnst
það raunar líka. Hann er að
minnsta kosti miklu heimskari
en mamma. Þegar hann situr til
dæmis eins og núna og gerir
hosur sínar grænar fyrir
mömmu — þá er víst að hann
hefur gleymt einhverju miki]-
vægu eða þá að hann hefur kom-
ið við í veitingastofunni eftir
skrifstofutíma með þessum and-
styggilegu körlum sem drekka
vín og hugsa ekkert um kaupið.
Mamma verður alltaf að
hugsa um kaupið og öll vanda-
málin sem koma til sögunnar
þegar maður hefur verið svo
léttúðugur að eignast börn.
„Gerðu eins og ég, Þór! Lok-
aðu augunum og kingdu og í-
myndaðu þér að það sé rjóma-
ís, hahaha,“ segir pabbi og
hlær hrossahlátri.
Og Þór hlær líka, skömmin.
sú arna.
Svona er pabbi heimskur.
Enginn maður getur villzt á
brúnni fiskisúpu og rjómaís,
það veit hann ósköp vel. Berit
skefur andúðarfull diskinn
sinn og athugar gaumgæfilega
að ekkert sé eftir. Hún ætlar að