Úrval - 01.05.1953, Blaðsíða 101

HVARF KRÝNINGARSTEINSINS
99
Ég þreif í annan járnhringinn
og togaði fast í. Þetta gekk vel
— of vel þegar þess var gætt,
hve þungur steinninn var. —
„Hættið!“ sagði ég og lýsti með
vasaljósinu.
Ég gleymi því aldrei, sem ég
sá í daufu skini vasaljóssins:
Steinninn hafði klofnað, ég hafði
togað brot frá aðalhluta steins-
ins. Nú var illt í efni. „Við höf-
um brotið heill Skotlands,"
hvíslaði Alan.
Skyndilega sá ég, að mestur
hluti brotsársins var mjög dökk-
ur. Steinninn hafði verið sprung-
inn árum saman og þeir höfðu
þagað yfir því.
„Nei, við höfum ekki gert
það!“ sagði ég. „Þeir gerðu það.
beið hér; Old Palace Yard: gamli hallar-
garðurinn; Chapel: kapella; Patriots forc-
ed doors: dyrnar sem þeir félagar brutu
■upp; Chair kept here: krýningarstóllinn;
Chair’s place for Coronation: stóllinn
stendur hér þegar krýning fer fram.
Punktalínan sýnir leiðina, sem þeir félag-
ar fóru með steininn.
Þeir hafa blekkt okkur, þeir
hafa leynt okkur þessu.“
„Áfram!“ sagði Gavin.
Ég tók upp litla hlutann. Hann
vó 90 pund, en í æsingunni virt-
ist mér hann ekki þyngri en
fótbolti. Eg þaut út um dyrnar
og gegnum múraragarðinn. Kay
hafði séð til mín og ók bílnum
á móti mér eftir stígnum. Hún
opnaði bílhurðina og ég velti
steininum upp í bílinn að aftan.
„Hann er brotinn,“ sagði ég.
„Farðu með bílinn á sinn stað.“
Þegar ég var kominn inn í kirkj-
una, stóð bíllinn aftur við fjar-
lægari enda stígsins.
Það heyrðist lítið til okkar
nema þegar við stundum af á-
reynslunni. Við bárum frakkann
með steininum niður kapellu-
þrepin og drógum hann því næst
yfir miðskip kirkjunnar. Við vor-
hálfblindaðir af svita. Allt í einu
vorum við komnir að dyrunum,
allir dauðuppgefnir. „Tökum
á einu sinni enn,“ sagði Alan.
„Við förum ekki að gefast upp
héðan af.“
Ég opnaði dyrnar, og um leið
og ég gerði það heyrði ég að
bíllinn ók af stað. Kay ók bíln-
um allt of snemma inn á stíg-
inn, en þar sást hann greinilega
frá götunni. „Asninn!“ sagði ég
og hljóp út.
„Farðu aftur með bílinn á sinn
stað!“ hreytti ég úr mér. „Við
erum ekki tilbúnir enn.“
Kay horfði kuldalega á mig.
„Lögregluþjónn hefur séð mig,“
sagði hún. „Hann er að koma