Úrval - 01.05.1953, Page 41

GEÐRÆN VANDAMÁL HVERSDAGSLlFSINS
39
sig á snyrtistofum, eða með því
að kaupa föt og annað í tómri
vitleysu. Eiginmaður, sem beð-
ið hefur skipbrot í kynlífi sínu
getur fundið upp á að leita sér
uppbótar í því að kaupa sér dús-
ín af dýrum hálsbindum eða
steypa sér út í f járhættuspil.
Þessi skortur á hæfileika til
að veita kynferðislegum tilfinn-
ingum útrás, er ótvírætt merki
um skapgerðarbrest.
Um aldamótin voru það marg-
ir sem viðurkenndu alls ekki
kynhvötina sem hugtak, og hjón
sem ekki gátu notið ástar hvors
annars, fundi ekki til sektar þó
að þau lifðu ekki nánu samlífi.
Nú er viðhorfið gjörbreytt. Mörg
hjón reyna að knýja fram sterk-
ari tilfinningar en þau búa yfir
í raun og veru og skapa með
því sjúklega misklíð innra með
sér.
Frú Alma W. er enn eitt dæmi
úr þessum hópi. Hún byrjar
daginn með ofsalegu rifrildi við
manninn. Þar næst reynir hún
að hringja til vinkonu sinnar, en
fær skakkt númer og skammar
símastúlkuna óbótaskömmum.
Þegar hún fer út til að kaupa
sér sokka lendir hún í rifrildi
við búðarstúlkuna af því að hún
afgreiðir hana ekki strax. Henni
finnst alltaf að allir séu á móti
sér.
Andstæða Ölmu — hinn
smjaðrandi jábróðir — er jafn-
óþolandi. Það er ekki hægt að
verða honum ósammála, hann
samsinnir öllu sem maður segir
og er alltaf þjónustubúinn, en í
brjósti hans sýður niðurbæld
reiði og vonbrigði, sem hann
gerir sér í raun og veru ekki
grein fyrir. Það sem knýr hann
áfram er óttinn við að öðrum
geðjist ekki að honum, ef hann
gerir minnstu tilraun til að láta
til sín taka.
Lucy Freeman skrifaði árið
1951 bók sem hún nefndi Fight
Against Fear (Baráttan við ótt-
ann). I henni segir hún á einum
stað: „Þegar ég keypti mér skó
eða kjól sem passaði ekki, kom
mér aldrei til hugar að fá skipt.
Ég vildi heldur þola tapið en að
þurfa að biðja búðarstúlkuna að
skipta. Það gat farið svo að
henni mislíkaði við mig.“ Út af
þessum fáu setningum fékk höf-
undurinn fleiri bréf en öllu hinu
efninu í bókinni.
Ef þessi tilgerða og falska
ástúð gegnsýrir hjónaband get-
ur það valdið mikilli ógæfu. —
Gott hjónaband getur aðeins
varað ef báðir aðilar leysa frá
skjóðunni á réttum stað og
réttri stund, án tillits til þess
hvort það er þægilegt eða óþægi-
legt fyrir gagnaðilann. Ef kona,
sern er af einhverri ástæðu
óánægð með manninn, leggst
fyrir með höfuðverk í stað þess
að segja frá því sem henni mis-
líkar, þá kemur hún í veg fyrir
að hægt sé að jafna misklíðina.
Sumir menn leita líka fróunar
í píslarvætti. Geðlæknirinn Clara
Thomson segir: „Píslarvottur-
inn tekur alltaf eitthvað á sig