Úrval - 01.05.1953, Blaðsíða 76

74
tJR VAL
Og þetta var allt mjög huggunarríkt
~um stundarsakir.
Þar til hann komst að raun um,
að hann var búinn að gleyma þvi öllu,
nema því atriðinu, að ekki væru
nein skáld,
vegna þess að ekki væri til skáld-
skapur.
Og þá var það að hann ákvað
í örvæntingu sinni
að ráðgast við marxista staðarins.
Og þá var það að hann kynntist
Sannleikanum:
að marxistar eru hinir einu
sem þora
að halda huga sínum opnum,
af því að þeir eru hinir einu,
sem aldrei eyða að því hugsun
að nokkur annar geti haft á réttu
að standa
og þetta er í raun og veru
hinn austræni opni hugur,
sjálfur hjartastaður
austræns lýðræðis
eins og það tíðkast hjá frelsis-
unnandi þjóðum
Austursins,
undir innblásinni forustu og
leiðsögn hins mikla
föður
og kennara
og foringja
og hug-opnanda
og já
og já já
já, sagði maðurinn sem ég þekkti
og fann sig nú hafa öðlast sannarlega
opinn huga
allra fyrsta sinni.
Árin liðu,
ár hins marxíska opna hugar.
Og eftir þau komu
önnur.
Unz sá tími kom,
að maðurinn sem ég þekkti
og hef verið að segja ykkur frá
varð var við
fyrstu sjúkdómseinkenni
komandi gigtar
og kaþólsku.
Hann ákvað að heilsa upp á
sálkönnuð staðarins.
Eftir 20 heimsóknir var það orðið ljóst
að hann var ekki ástfanginn af
föður sínum né móður,
né dóttur sinni, systur, bróður,
kennslu- né hjúkrunarkonu,
heldur eiginkonu sinni.
Sálkönnuðurinn fölnaði,
sjúklingurinn titraði.
Málið var alvarlegt,
á hægindinu lá
— efalaust —
öfugur kynvillingur
með fullkomlega bælda
Ödispus-duld.
Og nú hófst
hin langa og örðuga vegferð.
Égið var yrkt upp á ný,
frumhvatirnar fægðar
og fýsnirnar leystar úr læðingi
unz lækningunni var lokið.
Eftir 157 heimsóknir
var sjúklingurinn losaður, afsnúinn
og leystur undan oki.
Þarna stóð hann frammi fyrir
lausnara sínum
óháður,
brosandi,
hann greip gardínustöngina
án hiks,
hann hitti sálkönnuðinn af afli og
nákvæmni
á hvirfil þess höfuðs,
er hafði lagað sig svo vel eftir
umhverfinu,
þvi umhverfi,
er það nú varð hluti af,
óaðskiljanlegur hluti af,
um tíma og eilífð.
Og ég man hann segja
við lögregluna,
þegar hún kom að sækja hann
„Þessi sálkönnuður"
sagði hann,
„hefur opnastan huga
allra manna
þeirra er ég þekki."