Úrval - 01.05.1953, Blaðsíða 40

138
ÚRVAL,
ar stúlkur, verður aldrei neitt
úr neinu.
Hann lætur sér alveg á sama
stunda um útlit sitt. Buxurnar
eru ópressaðar, hálsbindið hang-
ir eins og pylsa um hálsinn,
skómir eru óburstaðir, sorgar-
rendur undir nöglunum og frá
honum leggur sífellt ramma
svitalykt. Oft er hann órakaður.
Honum er að vísu Ijóst, að hann
mundi komast betur áfram í
lífinu, ef hann væri hirðusamari
um útlit sitt, en hann fær sig
ekki til að bæta ráð sitt.
Herbert er ekki ljóst sam-
bandið milli hirðuleysis síns og
afskiptaleysis kvenfólksins.
Hann mundi bregðast reiður við
beirri staðhæfingu, að hann sé
hræddur við að bindast kven-
manni, og að hirðuleysið sé dul-
vituð vörn hans gegn öllu því
er leitt gæti til náins kunnings-
skapar og hjónabands.
Oft á tíðum hafa svona menn
alizt upp við kulda, eða jafnvel
óbeit, af hendi móður sinnar.
Óafvitandi búast þeir við og ótt-
ast svipaða framkomu hjá öll-
um öðrum konum. Af því leiðir
að Herbert býr sér til einskon-
ar ,,fimmáraáætlun“ sem einmitt
kallar f ram þá kuldalegu afstöðu
sem hann óttast. Sú reynsla sem
hann fékk af fyrstu og þýðing-
armestu konunni í lífi sínu var
svo sár, að hann forðast óafvit-
andi að lenda í því sama aftur.
Það er furðuleg staðreynd, að
margir virðast vinna gegn ósk-
um sjálfs sín.
Rut R. er 24 ára gömul, ógift
og býr hjá foreldrum sínum. Hún
er óhamingjusöm og óánægð
með lífið. Hún hefur sakleysis-
legt og búlduleitt ungmeyjar-
andlit og er blíð og ástúðleg í
framkomu, en samt er hún sann-
færð um að hún sé útlits eins
og fuglahræða. Hana skortir al-
veg þann þokka, sem karlmenn
laðast að, segir hún, enginn læt-
ur sig dreyma um að kvænast
henni, hún er ljót og fráhrind-
andi. Hún veit vel, að ef hún
borðaði aðeins svolítið skynsam-
legar, myndi hún léttast. En
henni er því miður algerlega of-
vaxið að gera nokkuð það sem
gæti orðið til að gera hana meira
aðlaðandi. Einu sinni á ári gríp-
ur hún til þess í örvæntingu
sinni að svelta sig, og léttist
þá um 10—15 kg, en undir eins
og hún verður f yrir nokkru mót-
læti, leitar hún huggunar í
súkkulaði og sælgæti.
Geðlæknar fullyrða að konur
eins og Rut noti sælgæti sem
uppbót fyrir ást. Þær lifa í þeirri
föstu sannfæringu, að enginn
geti orðið ástfanginn af þeim. Sú
lausn, sem ástin mundi færa
þeim, er í augum þeirra eins og
óyfirstíganleg gjá, þó að eðli
þeirra dragi þær stöðugt að
þeirri gjá. Góður matur getur
komið þar sem uppbót, en það
eru líka til annarskonar upp-
bætur. Það kemur t. d. stundum
fyrir að konur leita uppbótar
á vonbrigðum í kynlífi sínu með
því að vera sífellt að láta snyrta