Læknaneminn - 01.04.1994, Qupperneq 173

töluvert frá fyrra ári. 5. árs nemar voru hins vegar
óvenju margir og afar vinnufúsir svo lítið varð afgangs
fyriraðra.
Ef litið er á framboð á vinnu þá kemur í lj ós að það
var miklu meira en verið hefur. Þannig voru
vinnudagar í boði á starfsárinu '92-'93 4015 talsins,
en voru '91-'92 3199. Þetta er 25,5 % aukning á
vinnudögum á milli ára og fr amboðið er orðið meira en
'90-'91 (þá 3925 dagar).
Auk þess var mönnun á stöðum mun betri en verið
hefur. Undanfarin ár hafa 80-93 % af vinnudögum
sem í boði voru mannast. A þessu starfsári náðist hins
vegar 99,5 % nýting á þeim stöðum sem í boði voru
sem hlýtur að teljast mjög gott.
48-tímareglan sem var töluvert umdeild í
fyrrahaust var að mínu mati á ágætu formi í vetur.
Reglan eins og hún var núna fer bil beggja; kemur
annars vegar til móts við lækna, sem vilja geta fengið
vant fólk í mjög stuttar stöður. Hins vegar missa
stúdentar sæti sitt í röðinni þann mánuðinn, taki þeir
stöðu samkvæmt48-tíma reglunni. Það "kostar" því
töluvert að notfæra sér þessa reglu, svo að stúdentar
sem "hafa sambönd" geta ekki endalaust farið fram
fyrir röðina. Reyndin var sú að þessi regla var mjög
lítið notuð í vetur, en það var virkilega gott að geta beitt
henni, þegar þrýstingur lækna var mikill, um vana
menn á eina og eina vakt.
Okkar ágæta ráðningakerfí er í raun það sem
félagið var stofnað í kringum ,aftur á fjórða áratugnum.
Þetta er bráðmerkilegt jöfnunarkerfi sem á að koma í
veg fyrir blóðuga baráttu okkar í milli og að klikuskapur
ráði í fámennumhópi lækna og læknanema. Það krefst
hins vegartöluverðs félagsþroskaogmátulegs aðhalds
að halda því gangandi. Þetta hefur gengið vel upp á
síðkastið. Vonandi er að svo verði áfram enþað tekst
bara ef hver einasti maður er með og fylgir reglunum.
Eg þakka Jóni Örvari Kristinssyni og Steingerði
Gunnarsdóttur kærlega samstarfið og óska næstu
ráðningastjórumgóðs gengis.
Páll Matthíasson.
SKÝRSLA HAGSMUNANEFNDAR
Eg tek hér að mér að koma fram sem fulltrúi
hagsmunanefndar og trúlega formaður. Reyndar
minnti mig að þetta gagnslausa apparat hefði verið
lagt niður á síðasta aðalfundi og því eru það mikil
vonbrigði að tilkynna að það gleymdist að leggja fram
tillögu um að leggja nefndina niður.fyrir fundinn
núna. Við þurfum því að dragnast með hagsmunanefnd
eitt árið enn. Eg legg samt til að í þetta sinnið verði
engir kosnir í nefndina.
Það er fljótlegt að segja frá störfum nefndarinnar.
Þau voru engin. Reyndar gerðu tveir nefndarmenn
einhverja ágætis könnun. Málið er hins vegar að þessi
könnun var tvímælalaust á sviði kennslumála-, ekki
hagsmunanefndar.
Eg tel réttast að ráðningastjórar sjái um
hagsmunamál læknanema að því er varðar Iaunamál
(sem átti víst að vera aðalvettvangur nefndarinnar).
Það lendir hvort sem er á ráðningastjórum að halda til
haga upplýsingum um launa- og starfskj ör. Þeir lenda
líka alltaf í því að deila við einstakar launaskrifstofur,
ef stúdentar lenda í launaveseni. Varðandi almenn
launamál tel ég að þau séu í mjög góðu standi, alla
vega að því er varðar læknastöður. Það er fast skilgreint
að við fáum ákveðnar prósentur af launum
aðstoðarlækna á spítölum. Og í héraði fáum við
byrjunarlaun heilsugæslulækna. Megnið af
héraðslaunum er síðan á sömu kjörum og útskrifaðir
læknar hafa. Svo hvert er vandamálið ?
Nóg er komið af þvælu um auma nefnd, sem best
væri gleymd. "Sökkvi hún með manni og mús".
Kveðjur,
Páll Matthíasson
SKÝRSLA STÚDENTASKIPTANEFNDAR
Margt hefur unnist í stúdentaskiptamálum
undanfarið ár. Eftir síðasta aðalfund breytti nefndin
vinnureglum sínum til að stuðla að skilvirkara starfí.
Formaður var kjörinn af 4. ári eins og áður og hafði
yfirumsjón með hinum hefðbundnu skiptum, en hinn
4. árs neminn einbeitti sér að þeim skiptum sem lúta
að rannsóknarverkefnum og deildarvali. Fulltrúar 3.
árs skiptu með sér verkum á sama hátt og mun sú
verkaskipting haldast á næsta starfsári. Þetta
fyrirkomulag reyndist mjög vel. Fyrsta verkefni
nýrrar stúdentaskiptanefndar var að halda
kynningarfund um stúdentaskiptin þ. 20/10. A þeim
fundi var kynning á alþjóðasamtökum
læknanemafélaga, IFMSA, skýrt frá fyrirkomulagi
LÆKNANEMINN 1 1994 47. árg.
159