Skírnir - 01.01.1943, Page 33
Skírnir
Goðoi'ð í Rangárþingi
31
goðorðið í hendur Haukdæla, og hafa þeir svo ráðið því
til loka lýðveldisins.
Tilvitnanir.
1) K. Maurer: Upphaf allsherjarríkis á íslandi og stjórnarskipun
þess, Reykjavík 1882, bls. 70—128.
2) F. Boden: Die islándische Háuptlinge, í Zeitschrift der Savigny-
Stiftung fiir Rechtsgeschichte, Germanistische Abteilung, XXIV,
1903, bls. 148—210. —■ Die islándische Regierungswalt in frei-
staatlichen Zeit. Breslau 1905.
3) Olafur Lárusson: Stjórnarskipun og lög lýðveldisins íslenzka,
í Tímarit Þjóðræknisfélags íslendinga, XI, 1929, bls. 11—34. •—■
Den islandske Fristats historiske Forudsætninger, í Tidskrift
utg. av Juridiska föreningen i Finland, 1939, bls. 262—275.
4) Sigurður Nordal: íslenzk menning, Rvík 1942, bls. 108—120.
5) Sjá Árbók Fornleifafélagsins, 1892, bls. 45—46; 1900, b!s. 1—4;
1927, bls. 3—9.
6) Brynjólfur Jónsson: Um þriðjungamót í Rangárþingi og Árnes-
þingi á söguöldinni og ýmislegt þar að lútandi, í Tímarit gefið
út af Jóni Péturssyni, I, 1869, bls. 73—88.
7) Sama rit, II, 1870, bls. 92—102.
8) Sjá Árbók Fornleifafélagsins, 1888—1892, bls. 60—61; 1898,
bls. 9; 1908, myndablað III, 5 (sbr. 1907, bls. 27).
9) Biskupasögur, I, 1858, bls. 128.
10) Sjá Skírnir, CXI, 1937, bls. 75—82.
11) Ljósvetninga saga. Björn Sigfússon gaf út. Rvík 1940, bls. 113.
12) Á öðrum stað (sjá Skírnir, CX, 1936, bls. 55—57) heldur Barði
Guðmundsson því fram, að Ari fróði hafi gert sig sekan í sams
konar blekkingu um ætt sína. Hann hafi þagað um nafn móður-
föður síns, af því að hann hafi verið þessi syndugi lögsögu-
maður Kolbeinn Brennu-Flosason. Þetta er auðvitað hreinasta
fjarstæða. Skjalavörðurinn álítur auðsjáanlega, að sálir manna
á tólftu öld hafi verið mjög viðkvæmar fyrir syndum annarra.
Hver hinn syndugi lögsögumaður í Hungurvöku hefir verið, vit-
um við ekki, en Jón Sigurðsson hefir getið þess til, að það
kynni að hafa verið Gellir Bölverksson, sem var lögsögumaður
frá 1054—1062 (Safn til sögu íslands, I, bls. 18). Það má telja
mjög vafasamt, hvort ísleifur biskup hefði þorað að bannfæra
lögsögumann, þótt hann bryti móti boðum kirkjunnar, eins veik-
um fótum og íslenzka kirkjan stóð á þeim dögum.
13) Austfirðingasögur udg. ved Jakob Jakobsen, 1902—03, bls. 231.
14) Austfirðingasögur, bls. 86, 92.
15) Sjá B. Th. Melsted: íslendinga saga, III, 1916—30, bls. 34—36.
— Matthías Þórðarson, Árbók Fornleifafél., 1919, bls. 13—15.