Skírnir - 01.01.1943, Side 87
Skírnir
Þrír sælkerar
85
var sjálfsagður, létt vín, þar sem höfugra vín átti heima:
þá varð hann stúrinn, hann beit á vör, lagði matkvíslina
frá sér, hafði í gremju sinni endaskipti á glasinu og taut-
aði eitthvað tanna á milli. Öllum miðdegisverðinum var
þá spillt fyrir honum.
Þegar hann hins vegar'sat veitandi við sitt eigið borð,
sem var sígild fyrirmynd allra, eða var gestur einhvers
staðar þar, sem hinn stjórnsami andi hans hafði fengið
að líta eftir öllu fyrir fram (og hvaða eldhús stóð ekki
Askelöf opið?) — þá var nú sjón að sjá hann, hve augu
hans ljómuðu hvert sinn, er nýr réttur var borinn fram,
hvernig hið góðlátlega og andríka andlit hans brosti til
hverrar víntegundar, hvílík sæla kyrrlátrar en innilegrar
nautnar, lík guðanna á Olympi, birtist í öllu fasi hans, er
hann stýrði matkvíslinni inn fyrir sínar hrifnu varir eða
þrýsti þeim hægt að fullu kristalsglasinu í eins konar
segulmagnsleiðslu.
Þá streymdi fyndnin og gamansemin í tali hans. Ein
skrítlan rak aðra, hver endurminningin spratt af annarri.
Hann sagði þá frá ferðum sínum suður í löndum, hann
lýsti sældarlífinu í sólskininu í Neapel, hann miðlaði sinni
margvíslegu þekkingu á sögu matseldarinnar, hann vitn-
aði í höfunda allra alda, frá Dioskorides til Patin og Quin-
tinié, hinna frægu aldingarðsmeistara Loðvíks 14., er
hófu ræktun á smáertum á hærra stig en áður voru dæmi
til. Ef um ostrur var að ræða, þá þekkti enginn náttúru-
sögu þeirra betur en hann. Bæri ábæti á góma, kunni eng-
inn betur skil á „ískaldri ávaxtastöppu". Nefndi einhver
brauðkollu, lýsti hann samstundis með litauðugum orðum
„brauðkollunni bláu“, sem hann hafði einhvern tíma feng-
ið í Flórenz, eða „hænsnakollu", sem hann hafði borðað
hjá markgreifafrúnni X í París. Bærist samtalið að ávöxt-
um, döðlum, fíkjum, glóaldinum, þá kunni hann frá mörgu
að segja um þau átta afbrigði af kastaníum, sem uxu í
Périgord (á Frakklandi suðvestanverðu), um Yu, kín-
versku ferskjuna frægu, er gæðir menn eilífu lífi og ver
líkamann rotnun, um afbragð allra perutegunda, „Mada-