Skírnir - 01.01.1943, Page 94
C. A. C. Brun
Sögulegar samstæður
Það er alkunnugt, að danski sendiherrann í Washing-
ton — og nokkru síðar sendiherra Dana í Lundúnum —
leit svo á eftir hernám Danmerkur, að stjórnin í Kaup-
mannahöfn væri ósjálfráð gerða sinna, og gæti því ekki
gert neinar ráðstafanir, er réttargildi hefðu í þeim parti
heims, er frjáls væri, með sama hætti og áður. Enn fremur
leit sendiherrann svo á, að þar eð hann hafði verið skip-
aður í embætti sitt, meðan stjórnin enn var frjáls, væri
honum heimilt eftir beztu samvizku að gæta hagsmuna
Danmerkur í Bandaríkjunum á þann hátt, sem hann teldi
vera samkvæman ófölsuðum vilja dönsku, stjórnarinnar
og dönsku þjóðarinnar, enda þótt hún væri þess ekki
megnug að láta hann uppi. Það er enn fremur kunnugt, að
þegar Kaufmann sendiherra var kallaður heim, eftir að
hann var búinn að gera ráðstöfun (Grænlandssamning-
inn), sem var löðrungur á hernámsþjóðina í Danmörku,
taldi hann það skyldu sína að verða ekki við þeirri skip-
un, er kúguð hafði verið fram af Þjóðverjum. Hann sat
þvert á móti um kyrrt í embætti sínu, eftir að búið var að
„setja hann af“, vegna þess að hann taldi þessa afsetn-
ingu, sem framkvæmd hafði verið fyrir þýzka þvingun,
ógilda, og hann gætir enn stöðugt danskra hagsmuna í
Vesturheimi fyrir hönd dönsku stjórnarinnar, sem ekki er
þess umkomin sjálf, en stjórnir Bandaríkjanna og annarra
bandamanna hafa fallizt á þetta sjónarmið og viðurkennt
Kaufmann sendiherra sem hinn eina löglega fulltrúa Dana
í Bandaríkjunum.
Ég geri ráð fyrir því, að flestir, að órannsökuðu máli,
myndu líta svo á, að slíkt og annað eins hefði ekki komið