Skírnir - 01.01.1943, Page 157
Skírnir
Davíð konungur
155
hvað þú átt að gera við hann, til þess að þú getir sent
hærur hans blóðugar til heljar“.
Eftir það lagðist Davíð til hvíldar hjá feðrum sínum
og var jarðaður í Davíðsborg.
IX.
Davíð konungur er tvímælalaust einna mestur atgervis-
maður allra þeirra, er Gamla testamentið greinir frá.
Hann hefur þjóð sína til svo mikilla valda, að hún gat
aldrei gleymt því síðan og vildi fegin fægja hvern flekk
af skildi hans, svo að hann yrði í öllu „maðurinn eftir
Guðs hjarta“. Sést það þegar í Kronikubókunum.
Persóna hans er gædd undursamlegu seiðmagni. Menn
laðast að honum fremur öllum öðrum. Ráðum hans er
fylgt, eins og hann væri guðinnblásinn spámaður. Hann er
allt í senn á gæfuárunum, ástmögur þjóðarinnar, mestur
stjórnmálamaður, hraustust hetja og spakastur að viti.
En stundum væri réttara að nefna þá vitsmuni slægvizku.
Ástríður hans eru ofsalegar, hvort heldur er um ást að
ræða eða hatur. Grimmd hans og harka getur orðið of-
boðsleg, en svo fór oft einvöldum Austurlanda á þeim
öldum. Glæpir hans eru að sumu glæpir aldarfarsins.
Trúmaður er hann mikill á sína vísu. Hann vill beygja
sig í duftið fyrir Jahve, og iðrun hans frammi fyrir hon-
um er einlæg. Hann er stórkostlegt skáld — einnig trúar-
skáld. Má ætla, að nokkrir sálmar séu eftir hann í Sálma-
safni því, er við hann hefir verið kennt löngu síðar. En
trú hans náði of lítt að móta breytni hans.
Hjá fáum mönnum koma andstæðurnar jafn skýrt í
ljós. I honum er gull og grjót. Hann er bæði vondur og
góður, harður og viðkvæmur, herralegur og auðmjúkur,
en þó oftast stórbrotinn og svipmikill.
Það þarf því ekki að vera oss nein ráðgáta, hvert rúm
honum er skipað í sögu Gyðinga.