Skírnir - 01.01.1859, Side 129

Vi&bætir.
FRÉTTIR.
131
sá, aí) láta ráiigjafana fara frá, en hinn a?> rjúfa þíngih, og kaus
hún þann kost heldr, fyrir þá sök, er hún sjálf sagfei í þínglausn-
aræbu sinni, ab nú hefbi um stund veitt svo örbugt ab fá rábgjafa
þá, er nyti hylli þjóbarinnar, þar sem tvö rábuneyti hefbi borib
lægra hlut á tæplega eins árs tíma. Hinn 19. apríl gengu Englar
af þíngi; skulu nú kosníngar þegar fram fara og aptr kvatt til þíngs
í júnímánubi. fiab er eigi fyrsta sinn, ab stjórnbótafrumvörp hafa
mætt mikilli mótspyrnu á Englandi og valdib bæbi þíngrofi og ráb-
gjafaskiptum; breytíngin á kosníngarlögunum 1832 var næstum tvö
ár á leibinni, þar til hún nábi fram ab ganga, en hin fyrri stjórn-
bótalög hafa komizt á fyrir harba sókn þjóbfulltrúanna og þjóbar-
innar sjálfrar, og verib annabtveggja unnin meb mesta harbfylgi ebr
stjórnarbyltíngu, og því ræbr þab ab líkindum, ab stjórnlagabreytíng
þessi muni eigi lúkast baráttulaust.
f>ess er getib hér ab framan, ab landsmenn í Dunárfurstadæm-
unum skyldi kjósa jarl ebr landstjóra yfir sig (sjá 97. bls. ab
framan). Var svo til hagab, ab hvort furstadæmib um sig kaus
einhvern einn til landstjóra, þann er kjörgengr var eptir samníngn-
um síbasta í París, og var þá ætlazt svo til, ab sinn mundi kjósa
hvort þeirra; en þab fór svo, ab bæbi kusu hinn sama mann, og
heitir sá Kuza, er fyrir kosníng varb. Tyrkja soldáni þótti þetta
ólög vera, sem von var, hratt hann því kosníngunni ebr kvabst eigi
vilja samþykkja hana, og þá er sendimenn Kuzu komu á fuud sold-
áns, til ab fá stabfestíng hans og tignarmerki Kuzu tii handa, þá
synjabi hann þeim vibtals. Hurfu sendimenn þá aptr vib svo búib,
fóru á fund Kuzu og sögbu honum sínar farir eigi sléttar; en hann
brá sér eigi vib þessa fregn, heldr birti þegar mönnum sínum, ab
hann tæki fegins hendi vib kosníngunni og lýsti yfir því ab hann
væri rétt kominn til valda þeirra, er þeir hef bi nú selt honum í
hendr; tók hann sér nú nafn, og kallabi sig Jóhann fursta hinn
fyrsta, svo sem til ab tákna þab, ab tign þessi skyldi arfgeng vera
i ætt hans. Hann lýsti og yfir því, ab furstadæmin væri nú sam-
tengd meb óslítanda stjórnarbandi, og fór hann mörgum hégómlegum
orbum um frelsi, bróberni og jafnrétti, er skína skyldi af allri
stjórn sinni og rábum landsmanna. í öllu þessu lýstist slægleikr og
undirhyggja Napóleons og Alexanders keisara, því svo er samníngrinn
9*