Skírnir - 01.01.1864, Blaðsíða 132

132
FKJETTIK.
Bnudaríkin.
steinveggur a?) meS því harSfcngi sem hann átti vanda til, og
hrukku hinir hýzku J>egar fyrir og köstuðu frá sjer vopnunum.
ViS þetta hallaíist bardaginn mjög á Noiíanmenn, en um kveldi?
var?) nokkur hvíld, og pá rei? Jackson racS fylgiliSum sínum fram
fyrir varSlínuna til a? njósna til um stöftvar hinna, en er þá bar
a? aptur, kenndu forverSirnir pá eigi í myrkrinu, og skutu á há
sem óSast, því peir ætluSu pá vera úr hinna flokki. J>á fjekk
Jackson þrjú skot í handlegginn og var? óvígur, en tveir fylgili?a
hans fjellu J>egar. Hinn næsta dag (4. maím.) heitti Hooker þeim
foringja fyrir a? rjetta viS fylkingarnar, er Berry hjet, mesta full-
huga, og fjekk honum einvala li<5 til fylgdar. þá var barizt meö
mestu grimmd í fjórar stundir, því Jacksons menn voru hinir æf-
ustu, er þeir vissu hvern ska?a þeir höfírn fengi?. Berry fjell í
þeirri hrí? og tóku }>á armfylkingar NorSanmanna aS svigna fyrir.
Um kveldiS haf?i Hooker li? sitt undan og kom því um nóttina
norður yfir fljótiS, en Suðurmenn voru svo máttfamir, aS jþeir
máttu eigi reka flóttann. Hvorutveggju höf?u látiS fjölda li8s í
orrustunni (hjerumhil 18 þúsund hvorir), en SuSurmenn fengu )>ar
mannskaSann mestan, er Jackson steinveggur beiS bana af þeim
skotum, er fyrr er getiS. Læknarnir sni?u handlegginn af, og
hafSist sár hans vel í fyrstu, en snerist hráSum til banvænis. Jack-
son var málhreifur fram í andlát, og spurísi mjög um öll atvik
hardagans; kva<5 hann NorSanmenn eigi mundu hafa borgi? öllu,
er nú komst undan, ef hann hefSi veri? nærri. þegar kona hans
ljet hann vita, a? hann a? læknanna hyggju ætti skammt til dauSa,
svaraSi hann: (1vel má hann nú a? hera, }>ví jeg er a? öllu leyti
vi8 búinn”. En Jackson var manna guÖhræddastur og baSzt fyrir
hvenær sem færi gafst. Annan hershöfSingja misstu SuSurmenn
í orrustunni, van Dorn a? nafni, en af NorSanmönnum fjell Berry,
er fyrr er nefndur. ASur en Hooker sótti til fundar vi? Su?ur-
menn, hafSi hann sent Stonemann hershöf?ingja meS riddaralÆi á
svig við her þeirra suSur eptir Yirginíu, og komst hann su?ur í
grennd vi? Bichmond og gjorSi borgarmönnum og grenndarhjer-
uSunum mesta geig og usla. DjarfræSi hans tókst reyndar vel,
en varS þó suSurhernum eigi a? því meini, sem til var stofna?,
úr því }>au urSu lok á orrustunni, sem áður er sagt; en hann