Skírnir - 01.01.1864, Blaðsíða 63

Þýzknland.
FRJETTIR.
63
landi — en stjórnin sagfcist engu mundu breyta hjer um ; þeir
kváím eigi aí) eins ólögmætar hersendingar stjórnarinnar til Posen,
en alla aíiferb hennar vií) landsbúa ena verstu, og mifiandi til þess,
ab æsa þá til uppreistar, eu hitt væri sannfrjett, afe Prússar leyfbi
Rússum afe fara yfir landamærin meb vopnum og ljeti þeim allan
beina í tje, sem væri þab konungsins eigin þegnar ebur hermenn,
og væri þetta þ<5 beint móti þjóbasibum og þjóbarjetti. Bismarck
kvab eigi annab frammi haft í Posen ebur vib landamærin, en þab
er góbum þörfum gegndi; hann þóttist hafa nóg rök fyrir, ab
Posensbúar byggi yfir sömu rábum sem Pólverjar, og hann gæti
því ekki verib svo hjartsárr fyrir þeirra hönd, sem fulltrúarnir væri.
En þab er sagt var um beinann vib Rússa, er farib höfbu inn yfir
landamærin, bar stjórnin aptur, eba svarabi því, ab engin lög skyld-
abi hana til, ab heimta af þeim, ab þeir legbi af sjer vopnin. —
Leikurinn harbnabi enn meir meb hvorumtveggju, er frumvarpib
um htrskipunina kom til umræbu (í maímán.). þetta mál hefir
jafnan verib hib mesta þráhaldsmál, og hvorugir hafa viljab til slaka.
Konungur og stjóru hans hefir farib fram á, ab menn skyldi kvaddir
til vopnaburbar í 3 ár samfleytt, en þingib hefir viljab breyta þremur
í tvö. þab stób enn vib sína kreddu, en til ab sýna lit á tjlhlibrun,
stakk nefndin upp á, ab fleiri mætti kvebja til herþjónustu, en ráb
hefbi verib fyrir gjört. Hermálarábherrann (Roou) er prússneskur her-
mabur í hverja taug og eigi lítill fyrir sjer; þykir honum fulltrú-
arnir tala opt fákunnlega um hermálin og svarar þeim stundum í
styttingi eba af þjósti. Hann hjelt nú svörum uppiafhendi stjórn-
arinnar, en varb þab einn dag ab orbi um einn þingmanna
(Sybel, prófessor og sagnaritara), ab hann hefbi gjört sig sekan
í frekjumæli á þinginu. Formabur þingsins (varaforsetinn, Bockum-
Dolfifs) vítti þegar rábherrann fyrir slik orb, en hann kvab sjer
frjálst ab mæla þab er hann vildi á þinginu, því rábherrarnir væri
eigi þingmenn og ætti þvi eigi ab sæta þingvitum. Vib þetta varb
mikill hávabi á þinginu, og formaburinn sá eigi annab ráb en fresta
umræbunni um stundartíma. í þessum umsvifum hafbi Roon gengib
snúbugt á burt úr þingsalnum, og er umræban tókst á ný, komu
bob frá honum, ab hann væri eigi vib látinn ab koma á þing,
enda væri hans eigi þangab von fyrst um sinn. Daginn á eptir