Skírnir - 01.01.1872, Síða 43

FRAKKLAND.
48
í eðli sínu — en minnist þess, a? slíkir menn ákalla nafn þess,
göfga það e8a svívirSa, þá sje eg Sirenumynd1 frá fornum tímum;
ásjánan meS guSdómlegri fegurS og geislum stafandi — en þar
fyrir neSan skrímsli, sem hylst í myrkri og dregst í saur. AS
þeirri mynd verSur þjóSveldiS frakkneska, sem byrjar á ljóSum
og söngum Lamartines, fjörgast af anda hans og ímyndunarafli —
en endar á ræSugjálfrL Blanqui2; ofanvert gySja, skrímsli ni8ur!“
Allt fyrir þetta er Caro sömu vonar og Jules Simon, aS allt geti
enn færzt til góSs vegar, en þá sje undir komiS, aS mál þjóS-
veldisins verSi eigi lengur meSfæri einstaks flokks, en aS allir
dugandi menn taki þaS aS sjer, kannist viS þaS og vili vernda
þaS hreint og ómeingaS. Umfram allt verSi menn aS taka þaS
úr höndum skvaldurgarpanna og byltingamannanna, og trúa þeim
fyrir því, er hafa vitsmuni, stilling, kjark og góSan vilja. „MeS
þessu móti einu getur þjóSveldiS þrifizt á Frakklandi, og komi
oss öllum saman um þaS, aS láta skynsemina og föSurlandsást-
ina ráSa gjörSum vorum — þá eigum vjer og skiliS aS finna
Washington vorrar þjó8ar.“ Hvort vonir þessara manna rætast,
er engum enn unnt aS segja. AS svo stöddu er þjóSveldiS á
Frakklandi „vonarpeningur", en þeir flokkar mjög öndverSir, er
aS því vilja hlynna eSa steypa því um koll. Til þessa hefir
Thiers tekizt aS miSla svo málum, aS hvorirtveggju hafa haldiS
sjer í skefjum — og öllum þeim, er eigi vilja spá Frakklandi
hrakspám, þykir líkara, aS honum takist þaS framvegis fyrir sakir
vitsmuna sinna, snarræSis og einlægni. Geti hann framvegis af-
stýrt þeirri sundrungu og vandræSum, sem hætt er viS af stríSi
flokkanna, og haldiS friSnum og regiunni óröskuSum , þá er og
líkast, aS allur þorri fólksins fari aS þýSast og snúast til þokka og
') Sírenur voru nokkurskonar hafgyðjur og um leið söngdísir af óæðri
tegund, en lUusœ. Jtær höfðu og miður, er þeim var boðið að þreyta
við þær list sina. Sírenur sungu ginningarljóð og tældu farinenn að
ströndum sínum, þar sem þeim var danðinn vís.
2) iilanqui er gamall uppreisna og samsærisgarpur, er hefir alið ár sín að
helmingi í varðhöldum og dýflissum. Hann var einn af forustumönn-
um lýðsins í París, er skríllinn veitti atgöngu þeim mönnum (Trochu
og fl.), er sátu í varnarstjórninni (sbr, Skírni í fyrra. bls. 98).