Skírnir - 01.01.1872, Qupperneq 48

48
FBAKKLAND.
ógilda þann stjórnarúrskurS, sem haf5i lýst Orleansættina útlæga,
talaSi Thiers svo beint og hreinskilnislega, að fáum hefir síSan
dottiS í hug aS gruna hann um nokkur undirmál viS syni LoS-
víks konungs. MáliS sjálft þótti því brýnna, sem tveir af
J>eim, hertoginn af Aumale og prinsinn af Joinville höfSu veriS
kosnir á þing. Thiers kvaS þetta vera ísjárvert mál, og hann
hefSi því látiS leiSast til samþykkis, aS prinsarnir hefSu lofaS,
hvorki aS vitja sæta sinna á þinginu, nje berast neitt fyrir, er
kynni aS vekja ugg fólksins eSa óró. „þjer ætliS“, sagSi hann, „aS
lýsa meS þessu þjóSlegu göfuglyndi, og lítiS aS eins á útlegSina,
en gleymiS hinu, aS úrskurSurinn er gerSnr af forsjálni og land-
inu til tryggingar. Tvær stjórnir geta ekki átt sjer staS í neinu
landi.“ Hann minnti menn á glapræSi þjóSvaldsstjórnarinnar 1848,
er hún hefSi látiS Louis Napóleoni apturkvæmt til Frakklands.
„Jeg sagSi þá viS hann (segir Th.): þaS eru þessir skammsýnu
þjóSvaldsmenn, er hafa kvaSt ySur aptur. þeir munu og síSar
meir lúta þar drottni sínum, sem þjer eruS , en minn drottinn
skuluS þjer aldri verSa“. Hann kvaSst mega játa, aS sjer væri
vel viS Orleansættina, en ættland sitt væri sjer þó kærara, og viS
þaS heíSi hann þann mesta ábyrgSarhluta. Hann hefSi tekiS viS
þjóSveldinu, sem munum, er sjer væri fyrir trúaS, og hann skyldi
aldri gera sig sekan í ótrúnaSi eSa svikum. Hann hefSi sagt viS
þær neíndir (frá ýmsum borgum og hjeruSum), er hefSu sótt á
sinn fund, aS menn mættu vera óhræddir um þjóSveldiS, og kallaS
þaS róg, er talaS væri, aS þingiS hefSi í hyggju aS steypa þjóS-
valdsstjórn landsins. Eitt þætti sjer liggja í augum uppi, og þaS
væri: kæmi mönnum seinast saman um aS endurreisa konungsvald
á Frakklandi, og menn óskuSu því langrar æfi, þá yrSu menn a&
geta sagt, aS þeir hefSu gert hreinskilnislega tilraun, tilraun til
hlítar meS þjóSveldiS. AS endingu lýsti hann yfir, aS hann
mundi tafarlaust taka til þeirra ráSa, er sjer þætti þurfa og
og 27). Hann minntistþess í einni ræðu sinni í fyrra, a5 hann hefði
í eitt skipti, er hann átti tal við Napóleon keisarafrænda, sagt rið
hann: •Napólcon fyrsti eyðilagði Frakkland með ofviti sinu, frændi
yðar gerir það með heimsku sinni*.