Skírnir - 01.01.1872, Síða 65

FRAKKLAND.
65
menn ítala, og t,eim t>ykir eigi heldur sjeft fyrir endann á, liverir
völdunum ná á Frakklandi. YrSi þaS t. a. m. greifinn af Cham-
bord, mundi þar tekiS til óspilltra málanna, sem páfinn á hlut
aS.1 þeim þykir því forvarinn beztur, og vilja sjá, hverju fram
vindur a Frakklandi, og bíSa þess, aS Frakkar láti alúS sína í
Ijósi í fleiru en orSunum einum. Thiers er og farinn aS sjá, aS
þessu víkur svo viS, en hitt veit hann fyrir löngu, aS þeir
standa annarar handar, sem vilja draga Italíu frá sambandi viS
Frakkland. Hann hafSi látiS sendiboSa Frakka vera kyrran í
Flórens, er erindrekar annara ríkja fylgdu konungi og stjórn
hans til Rómaborgar, en dró aS kveSja heim erindrekann viS hirS
páfans — þó hann á hinn bóginn yrSi aS lýsa þaS sumt ógilt,
er sá sendiboSi gerSi í umboSi Frakka. En þegar Karl prins
frá Prússlandi vor kominn suSur til Róms, og sumir sögSu, aS
sambandsleit viS ítali mundi búa undir þeirri för, en prinsinum
var tekiS meS mestu virktum og fögnuSi, þá gerSi Thiers bráS-
an bug aS því, aS senda nýjan erindreka til hirSar kontings, og
valdi til þess þann mann (Fournier aS nafni), er ávallt hefir
tekiS málstaS Ítalíu. Klerkaflokkinum á þinginu varS nokkuS
■) þegar Thiers kom til Flórcns á ferðum sinum í hitt eð fyrra og skor-
aði á konung til fulltingis, var hjer þó bezt tekið undir. Konungur vildi
þegar ráðast til með 100,000 manna, en ráðherrarnir stóðu flestir i
mót. Hcrmálaráðhcrrann bar það fyrir, að þetta lið gæti eigi orðið
svo Ojótt drcgið saman , að það kæmi Frókkum að haldi, og ðlez
mundi farin,áður það kæmi til Lyon. Aðrir sýndu fram á, að ítalia
yrði gjaldþrota með óllu við þann kostnað, cn ætti ailt á hættu við
að byrja ófrið við þjóðverja. Vilinn væri góður, burðirnir veikir —
en Visconti Venosta kvað Viljann eigi frjálsan, því ítalia væri heitum
bundin við tvö stórveldin (England og Rússland) að halda sjer ulan
við styrjöldina. Thiers sótti fast málið og hafði Róm á boðstólum(!
en Visconti Venosta Ijet hann skilja, að Italir þyrftu nú eigi svo
mikið til að vinna. Við það varð Thiers heldur bystur og sagði, að
Frakkar kynnu að minnast svo rjettar síns á þessu rnáli , þó slðar
væri, að ítölum yrði erfltt að halda feng sínum. *Um það verður þá
að auðnu að arka* , á hinn að hafa svarað. Sumir scgja, að Thiers
hafl síðar viljað ciga það ótalað, er honum hraut hjer af inunni.
Skírnir 1872. 5