Skírnir - 01.01.1872, Qupperneq 72

7 2
ÍTALÍA.
Sutmrítalíu og á eyjunum. Hinir verstu og skæSustu stigamanna-
foringjar eru aö vísu flestir felldir, en mörgum verSur enn „töm
hönd á venju“ , l>ví þeir hafa veriS í mökum og sambandi við
hina, er hcndur hafa veriS á hafSar, eSa eru nú teknir af lífi.
Fyrir nokkru var mikiS ræningjamál í dómi, og lauk viS j)aS, aS
27 menn voru dæmdir til lífláts. Medici hershöfSingi hefir rekiS
hart eptir landlireinsun á Sikiley, en hann segir l>aS mest til
fyrirstöSu, aS eyjarbúar sjeu svo tregir aS bera vitni móti illræS-
ismönnum, sumpart af ótta og sumpart af illri samvizku. Borg-
arstjórinn í Palermó tók þaS til bragSs, sem títt var áSur á Púli,
aS hann keypti ræningja til aS veiSa og uppgötva aSra ræningja
— en nú er hann sjálfur hafSur fyrir morSsökum, er á hann er
kært, aS hann hafi banaS þremur mönnunum á árunum 1869 — 70.
— Seinustu sögur sögSu hann sloppinn úr varShaldi og kominn undan
á flótta.
þar scm konungur talaSi um aSskiluaS milli kirkju og ríkis
— cSa fullnaS þess, er Cavour hafSi sagt um „frjálsa kirkju í
frjálsu ríki“ — átti hann viS þau lög, er þingiS hafSi samþykkt
í fyrra sumar (í Flórens), þar sem svo er fyrir mælt, aS páfinn
skuli vera ríkinu meS öllu óháSur og njóta fulls frelsis í stjórn
kaþólskrar kirkju og allra trúarefna. Eptir enum nýju lögum
fær hann meira forræSi til móts viS ríkiS, en haun hefir nokkurn
tíma haft. Konungur lætur ckkert til sín taka um veitingar kirkju-
embætta, og biskuparnir þurfa eigi aS vinna honum eiSa.
Tekjur páfans verSa í engu skerSar, en líkast aS, fjárhagurinn
verSi miklu hægari en aS undanförnu. Allt fyri þetta unir hann
hlut sínum sem verst, er konungi hinn grimmasti, og lætur liugg-
ast aS eins af von um hefndar- eSa hegningar-sending af himnum,
eSa viS bölbænir kristmunka fyrir „ræningjum kirkjunnar“.
þeir eru margir í kardínálaráSi páfans og hafa opt taliS hann á,
aS fara burt afRómi meS sveit sína og leita hælis á öSru iandi.
HarSast knúSu þeir á þá daga, er konungur og stjórn hans
komu til Róms. Páfinn kvaS hafa veriS á báSum áttum, en An-
tonelli á helzt aS hafa aptraS iionum frá því ráSi, og erleudis
hafa allir tekiS í sama strenginn, því engan hefir fýst aS veita
þessum gestum vist í landi sínu. í hvert skipti, sem tilefni