Skírnir - 01.01.1872, Qupperneq 82

82
SPÁNN.
kosningar til sveitaráSa, og báru þeir þar og hærra hiut, er voru
mótstöSumenn ráðaneytisins. Nú setti konungur Sagasta fyrir
stjórn sína, en hann fjekk til mcð sjer ýmsa, er kallaSir eru vin-
sælir af alþýðu og frjálslyndir menn , meðal þeirra sjóliðsforingj-
ann Topete. Hann var einn hinn öruggasti og dugmesti, er Isa-
bellu var steypt frá völdum. þegar þingmenn komu aptur saman,
sló strax í hörðustu flokkadeilur, en Zorilla var enn í broddi
fylkingar gegn stjórninni. þannig hefir „prógressistau eða fram-
sóknar-flokkurinn deilzt í tvær fylkingar, er standa andvígar hvor
annari; en hvorir kæra aSra fyrir það, að þeir hafi brugðizt
frelsiuu, eða að halda að því markmiði, sem ætlað var til, þegar
drottningin var svipt tign og völdum. þann 25ta janúar varð
mikill stormur á þinginu. KalIaSi Zorilla þá til sinna manna:
„fram frelsismenn, þjer sem einbeittir eruð, og verjiS yður!“
Skömmu síðar kom Sagasta inn í þingsalinn og las upp úrskurS
konungs urn þingslit og nýjar kosningar í byrjun aprílmánaSar.
SíSan hafa hvorutveggju búizt af miklu kappi til kosninganna.
Til liSs við Zorilla hafa gengið þjóSríkismenn (Castelar og Garr-
ido) og Karlungar (Nocedal þeirra foringi), og þykjast þeir eiga
sigurinn vísan. Likast er þó, aS þeir komist hjer að keyptu,
þvi hinura flokkinum fylgja þeir Serrano, Topete og fleiri; og hinn
aldraSi Espartero segir, aS þeir vinni Spánarríki bezt í þarfir, er
heldur gæti hófs en spani lýSinn til frekjukrafa. Hitt er og auS-
vitað, að þjóBvaldsmenn ætla sjer að gera flokkarimmurnar sem
stríðastar, unz alþýða manna sjer, aS svo búið má eigi hlýBa,
og konungvaldið hefir eigi fært landinu þann friS og lausn allra
vandamála, sem látið var. — SíSan konungur tók við tign á Spáni
(2. janúar 1874), hafa orBið 6 ráðherraskipti, og fer þaS nokk-
uð nærri því, sem til þessa hefir veriB títt á Grikklandi. HvaS
sem annars er um konungstignina að segja, þá veitir hún þeim
þó lítiS næði, er hana hljóta, þegar svo fer að háttunum.
þó sagt væri í fyrra, aB uppreisnin á Cuba væri til fulls
niSur bæld, hefir þetta reynzt á annan veg, og óeirðirnar hafa síSan
tekið sig upp hvað eptir aunaS. þaS hefir eigi bætt um hug
eyjarbúa, aS stjórnarherinn, er sendur var móti uppreisnarmönn-
um, hetir farið alstaBar aS með grimmd og böBulgangi — en hann