Skírnir - 01.01.1872, Síða 138
138
DANMÖRK.
vors eigi itrekaS ncitt vi? Prússa um fimmtu greinina í Pragarsátt-
málanum, og þvi siSur mun þaS mál vakiS af þeirra hálfu. En
hitt mun helzt lausafregn, er stundura hefir gosiS upp í útlendum
blöSum (t. d. „MoskúfutíSindum“), aö Bismarck hefSi hreift því
viS stórveldin, aS gera Danmörk a8 griSlandi — álika og Sviss-
land og Belgíu — og veita henni tryggingu allra hinna miklu
griSagætanda fyrir landheild sinni og sjálfsforræSi. J>ó fáir hafi
hjer lagt trúnaS á þessa fregn, hafa öll þjóSernisblöSin ýfzt
mjög í mót þessu ráSi, og kallað hjer koma fram kaldræSi Bis-
marcks, sem fyrri, því þaS mundi eiga á móti aS koma, aS Danir
hættu öllu eptirkalli til NorSurbjeraSanna af Sljesvík. „Vjer
verSum þó engu nær en áður“ , segja þeir menn, Mog griíhelgi-
skráin verður oss eigi traustari skjöldur, en aSrar tryggingarskrár
fyrri (tryggingin fyrir Sljesvík 1720 og Lundúnaskráin 1852), ef
einhverjum ofureflismönnunum býSur svo viS að horfa; en hins
vegar verSa þau höpt á oss lögð, a8 vjer megum aldri bjóSa
neinum vort li0, þó þaB gæti orBið oss til málarjettingar. Hitt
er og auBsjeB, aB oss yrBi meB þessn móti stíjaB frá frændum
vorum í Noregi og Svíaríki, eBa endir gerBur á samhandsleit og
samdrætti NorBurlanda (Skandinavismen)u. — þetta mun láta
nærri, en hvaB síðasta atriðinu viðvíkur, þá er satt hezt aB segja,
að það er sem hljóB hafi drepið úr Skandínöfum á seinustu
árum, einkum eptir sigur þjóðverja á Frökkum og hinn mikla
uppgang þýzkalands. Um leiB og allt hefir dregið og dregur enn
saman á þýzkalandi, virðist, sem heldur dragi sundur á NorBur-
löndum: um leið og þjóðverjar hafa gefið upp mikið af sjerstæði
ríkjanna og hið fyrra kotríkjaforræði fyrir einingarlög til sam-
dráttar og samverknaðar krapta sinna, þá virðist hverir um sig
af Norðuriandabúum að fá meiri og meiri mætur á sínu sjálfs-
forræði og verða svo „at því virkir“ — sem kallað mundi í
fornmálinu—, að jafnvel stúdentarnir forðast að nefna einingarsamband
Norðurlanda. „En stúdentarnir hafa nú gert sitt til“ segja sumir
(t. d. Ploug), „ þeir hafa fært einingarhugsunina út i almenning-
inn“ — : en hvað svo er af henni orðið, er ekki svo hægt
að sjá eða segja. „Hún er komin á bændaháskólana, og hjer