Tíðindi frá nefndarfundum íslenzkra embættismanna í Reykjavík - 01.01.1839, Qupperneq 58

66
hlutabeigendur væru hættir afe lýsa minniháttar
vogrekuin, sein bæru uppá rekainörk kirknanna,
en fenýttu sér þau án þess að Jýsa þeiin, svo
hvörki yrfei haldinn vörfeur á eigandans, efea þegar
hann ekki kæiui frain, á konúngsins retti, eptir
hinni ltu grein brefsins og kansellíbréfi, dagsettn
26ta Ag. 1809. — Nefndin stakk því uppá, svo
bæfei yrfei koinizt hjá því vandkvæfei, sein nú var
sagt, og þeim ineiníngainun afstýrt, er orfeife hefir
einkum útaf því, hvörnig fyrstu grein bréfsins
ætti afe skilja, sanianborna vife brefsins afera grein.
a. afe þafe yröi gjört ölluin þeiin afe skyldu,
sem ættu rekamörk og vogrek bæri uppá, 'hvört
heldur þau væru stór efea smá, afe tilkynna þafe
sýslumanni, svo hann gæti haldife uppi eigandans
og konúngsins rétti á vogrekinu ; og skyldi forsóinun
í þessu efni varfea allt aö 2 rbd. bótum, og amt-
mafeur úrskurfea bætur þessar. Sýslumafeur skyldi
tafarlaust tilkynna hlutafeeiganda, hvör hann heldi
ætti vogrekife, en þætti honuiri þafe vafasamt, ætti
hann afe leita um þafe amtmanns úrskurfear, sein
hlutafeeigandi aptur, ef honum ekki líkafei hann,
gæti borife undir hife konúnglega danska kanselli;
líka ætti honum afe veraheimilt afe láta dómstólana
mifela málum ef honum þætti þafe betur fara.
b. Afe þegar svo stæfei á, afe vogreks verfeiö
réfei lyktum, skyldi þafe vogrek vera álitiö ”Iítilsvirfei,”
sem ekki væri nema 15 rbdala virfei; en greindi á
um verfeife, skyldi selja vogrekife á uppbofes-þíngi,