Tíðindi frá nefndarfundum íslenzkra embættismanna í Reykjavík - 01.01.1839, Page 59

67
og uppbofcs-verbib sjálft, ab sölu-kostnabi ótölduin,
rába uin þab hvörs vogrekib væri vert. — Biskup
Johnsen og A. Ilelgason stiptprófast greindi þó
í þessu efni á viö ineirihlutann, er þeiin þótli
prestunuin niundi standa kostnabur og ómak af
því, ab þurfa afe senda sýsluinanni í hvört skipti
skírslu þá, seni á væri kvebib, er þab þó væri
sýsluniönnuin innanhandar ab fela vissum mönn-
urn, t. a. in. hreppstjórum, á hendur ab vera
sinna vegna og láta sig vita þegar vogrek bæru
upp, og gætu þessir inenn, þegar efi væri á,
bannab hlutabeigenduin ab fénýta vogrekib ábur enn
úrskurbur sýsluinanns væri fenginn; og væri ineb
þessu inóti konúngsins sjóbi horgib, og hlutabeig-
andi prestur gæti þegar í stab fenýtt þau vogrek,
seni ekki væru tvíinæli utn. Væri vogrekib selt
á upphobsþíngi gæti li'ka orfeiö ágreini'ngur utn
kostnabinn; hlypi vogrekib ekki neina 14 rbd.
væri hlutabeiganda órettur gjör, ef hann ætti ab
horga kostnabinn, og li'ka kynni opt ab standa
svo á, ab honurn væri haganlegra ab fá vogrekib
sjálft enn andvirbi þess í penínguin. þab intindi
því bezt til fallib, ab óvilhallir inenn væru Játnir
virba vogrekib, ebur ef upphob skyldi vib hafa,
ab sýsluinenn yrbu skyldabir til ab halda uppbobib
kauplaust:
4. Opib bréf, dags. lta Marts 1837, sem
nákvæmar ákvebur uin skírslur þær, er gjöra skuli
þegar kirkjur séu seldar.
E 8