Tíðindi frá nefndarfundum íslenzkra embættismanna í Reykjavík - 01.01.1839, Síða 80

88
fyrir því, a& skólinn, hvab kennslunni vi&víkur,
geti haft stö&ng not af landlækninuni eba dóin-
kirkjuprestinuni, hæbi af því, ab þeir eiga þeim
embætturn aö gegna, seni ekki leyfa þeiin aö
skamta sér vissa vinnutínia, og líka af því, a& þab
er óvíst, livört þeir eptirleibis inuni búa í lleykja-
vík (])eir hafa áfeur aldrei húib þar) og muni ekki
flytja þa&an aptur; en hvab sem þessu líbur, yröí,
einsog gjört hefir verib ráb fyrir, ab ákveba þeim
einhvör Iam\, og þeiin ætluiu vér mundi verba
fullt svo vel varib handa föstimi kennara, er frá-
tafalaust gæti varib kröptum síniiin og ibju í skól-
ans þjónustu. Ab nokkur lifandi túngnmál yrbu
kennd í skólanum, og jafnframt bætt vib nokkrum
visindagreinum þeim, er not mættu af verba í
daglegu lífi, þykir okkur miklii varba, og teljuni
vér til þeirra v/sindagreina, þegar prestleg visindi
eru undanskilin, einkuiu alm°nn náttúrufræbi, ab
minnsta kosti hiti helztu atribi i þessari visinda-
grein; þó verbuin vér jafnfraint ab geta þess, ab
skólakennslan getnr ekki innihundib svo mikib,
nema skólagaungu tíininn verbi töluverbt leingdur,
og þab enda ekki, þó skólinn verbi haldinn hvört
ár heruiiibil niánubi lengur enn nú vib gengst.
Af þessuin vibauka i skólagaungutibinni iiiundi þá
leiba, ab skólagángan yrbi hæbi örbugri og kostn-
abarmeiri enn hún nú er. ebur meb öbrum orbum,
ab þab yrbi iriiklu örbugra enn híngabtil ab koin-
ast í skólann, en hjá þessu þarf einkum ab kom-