Tíðindi frá nefndarfundum íslenzkra embættismanna í Reykjavík - 01.01.1839, Side 120

128
áineíian vér værum ati ræta og rannsaka ]jetta
mál, álitsskjöl þan, sem ver nú sendum aptur,
vitvíkjandi þessu málefni. Nú höfum vér íhugab
þetta mál, og uríju flestir af fundarmönnum á þvi,
ab þær ákvarbanir þessa efnis, er þau hin íslenzku
lög innihalda, og einkum Jónsbokar landsleigu-
bálks 26ta kap. seinasta grein, kaupab. 8di kapít.
og hiskupa instr., dags. lta Júlí 1746, 16da grein,
væru hvörki ndgu greinilegar né skýlausar, og
vegna þessa virdtust þær ekki framar at konia
heim vib hag inanna nú á dögum, þarsem rettar-
gángur og hugmyndir (manna) uin þat, sem vartar
rettindum manna, hefir tekib svo miklum stakka-
skiptum, svo aö ekki allfáir ddmarar leitast vib
ab laga hina i'slenzku löggjöf eptir bobum dönsku
laga, meban abrir þeirra láta ser ekki mibur annt um
ab lialda þvi frani, sem vibvíkjandi rettindum manna
er skipab á sinn hátt í Islandi. Af þessum mein-
íngamun hjá landsins dómurum leibir, einsog von
er á, eignar og eignarréttinda óvissu, einkum af
því, ab enn vantar góba skipan um vebsetníngar
í Ísíandi. En, þareb ísland eigi síbur enn Dan-
mörk og livört annab sibab land, þarf þeirra Jaga
meb, sem vernda eignir manna og rettindi, þykir
nefndinni yfirgnæfandi ástæba til ab bibja utn, ab
hefb verbi yfirhöfub her í landi álitin fullkomin
heiinild; og meb því þær ákvarbanir, sem varba
skuldafyrníngu (réttindamissi), eru í dsh'tanlegu
sambandi vib frumreglur hefbarinnar, þykirnefnd-