Tíðindi frá nefndarfundum íslenzkra embættismanna í Reykjavík - 01.01.1839, Qupperneq 125

Af þeim rökiiin, er nú höfum ver talih, hnígur
álit nefndarinnar nieirahluta ab því: ”ab þeir til-
greindu lagastaíiir í Jo'nsbókar-Iaga Iandsleigubálks
26ta kapitula og kaupabálks 8da kapítula, eigi
gjörsainlega aí> fellast úr gyldi, en dönsku laga
5tu bókar 5ti kapítuli og 5tu bdkar 14da kapít.
4ba grein ab verba lögleiddir; þd svo, ab eingin
þau réttindi, seni gyld eru eptir þeini eldri löguni,
missist hlutabeiganda, fyrr enn meb útgaungu hiné
5ta árs frá birtíngu hinnar nýu tilsltipunar; og í
annan stab, ab sú í Biskupa-instr., dags. 1sta
Júlí 1746, ákvebna lángvarandi hefö, yfir 100 ár,
og ákvörhunin uin stiptaintinanns og biskups áiit,
verbi einnig afrnáb, en réttindi kirkna á Islandi,
aí) því leiti áhrærir hefÖ og réttindainissi, eptir-
leifcis dæmd eptir rikisins alniennu löguni, og látin
sæta sömu mebferö og lögboöin er um meöferö
civíl-inála yfirhöfub.
þegar ver nú höfum þannig leyft oss aö tjá
hinu háfa stjörnarráöi, hvört álit nefndarinnar
hneig, ineöan hún var aö íhuga þetta inikla vanda-
inál, þykir okkur hlýfea aö geta þess, að þótt ver
höfuiii niælt fram ineö nokkurri breytíngu í þessari
grein laganna, sem bæöi er afargömul og varöar
eignarréttindum einstakra inanna, þótti oss þaÖ
sanit mjög ísjárverdt, og þykir þaö nú enn meira
vafainál, er vér höfum oröiö áskynja um af því
sem fram hefir fariö á því seinasta fulltrúa-þíngi
í Danmörku, viövíkjandi hinni dönsku heföarlög-