Tíðindi frá nefndarfundum íslenzkra embættismanna í Reykjavík - 01.01.1839, Qupperneq 127

í .......... i U.di, - °8 *»' 1>»6 f",,n,"P
svo hljóíianda: -
* 4 þeirri tíb, sem spítalar þeir, sem nu eru. Islandi
voru lögbobnir, var þa» vafalaust landinu nnk.ll
velgjörníngur ab stjórnin let setja st.ptan.r a
stofn banda holdsveiku..., er vegna fat*ktar ^
abstobarleysis af ættíngja þeirra balfu ekk.
„átu annarstabar búizt vib ab fá þi forsorgun og
abbjúkrun, er eyn.darhagur þeirra hein.ti, meban
h'til skipan var kon.in á um forsorgun og fra.n-
færi þurfamanna í sveitunum; en einsog þaí) llau
af sjálfu ser, ab stiptanir þessar, vegna lands.ns
ásigkon.ulags, þegar í öndverbu blutu ab hafa y.nsan
ófullko.nlegleika til brunns ab bera, t. a. m. a
nokkur herub í landinu (t. d. Múla syslurnar),
vegna fjærlægbar aldrei geta haft not af spítol-
unnm, en þótt þau leggi þeim sinn skerf a hvorju
á,i, þannig virbist mer enn fremur, ab nytsen.i
spítalanna og haganlega fyrirkomulag þeirra hafi
orbib því minni sen. t.'.nar libu, og hagur lands.ns
meb þeim breyttist, og ymsir hlutir þar tóku fram-
förum til hins betra og fullkomnara enn abur var,
svo ab spitalarnir nú ekki framar gjöri Iand.nu
þab gagn, sem þeir gætu gjört mef) þeim efnum
se.n þeir hafa, og unnt væri, ef þeim vær. sk.pab
betur og haganlegar enn nú er þab.
hab þarf ekki ab leiba önnur rök ab þessu
enn þab, ab nú þyrfti ekki, þó eingir spítalar væru
til í landinu, ab bera kvíbboga fyrir því, ab nokkur
holdsveikur mabur mundi þarfnast abhjukrunar