Tíðindi frá nefndarfundum íslenzkra embættismanna í Reykjavík - 01.01.1839, Qupperneq 130

seinusíu reglngjörbinni uni landlæknis enibættib
á landi her, sem kom út 25ta F'ebr. 1825.
Spilalarnir eni þannig bvörki ætlabir, ne geta
verib ætlabir, til þess, ab sjúkuin inönnuin yrbi
leitaí) þar læknínga, en síban þeir voru settir á
stofn og til þess nú er komib er skipan komin á
í landinn uni lækna og læknisme&öl, og læknar
skipa&ir híngab og þángaí) í herubunuin; en
læknar þessir eru ab tölunni til hvörgi nærri
eins margir og víbáttii landsins sarnbybur, svo
þab getur ekki hjá þvi farib, aö þær sveitir og
bygbarlög, sem eru í niestuni fjarska vib bústab
læknisins, finni yfirgnæfandi þörf á því, ab lækn-
iiin væri fjölgab. þessi læknafæb, sein á einstöku
stab, t. a. in. í Húnavatns- og Arnes - sýslu,
hefir hreift sér berlega, þarseni þar hefir verib
gjörb tiliaun til ab fá læknuui fjölgab, og þaí)
enda ab nokkruleiti uppá hlutabeigenda eigin
koslnab, lilytur afe fara í vöxt í saina hlutfalli
og landsbúac, þegar stundir líba frani, fara betur
ab treysta læknishjálp. Samfara þessuni lækna-
skorti hlaut, þegar skipan komst á læknaniálefni í
landinu, afe fara eptirsókn reglulegra sjúkrahúsa.
þeir sjúkdóinar eru til, seni ekki er von uin afe
verfei læknafeir, nenia læknirinn geti haft sjúkl-
ínginn rétt nndir handarjaferinuni; þegar svo
stendur á, verfeur annafehvört afe flytja sjúklínginn
til læknisins, honuin til niikillar óhægfear og
enda kostnafear, efeur hinn sjúki verfeur afe fara