Tíðindi frá nefndarfundum íslenzkra embættismanna í Reykjavík - 01.01.1839, Qupperneq 147

leingst væru 1 burtn frá spítölununi, sem vegna
vegaleingdar og veikinda ekki yrbi kornib til
spítalanna, en sýslur þessar yrbu þó á hvörju
ári a& leggja sinn skerf til spítalanna, án þess aí>
þær feingju nokkurt endurgjald; og þab væri inik-
ilsverbt, a& bo't vrfei rábin á þessuin ójöfnubi meö
frumvarpi stiptanitniannsins.
Hib annab atribi frurnvarpsins sagbist hann
líka fallast á, þó sagbist hann vilja bæta því vií>,
ab þeir læknar, sein feingju spítalanna heimajarbir
til ábúbar, yrbu skyldabir til, fyrir sanngjarna ineb-
gjöf, ab taka til lækninga einn holdsveikan úr
þeirra urndæmi, seni von væri nokkur uin, ab
kynni ab verba læknabur; og þegar honum væri
batnab, aptur annan í hans stab, o. s. fr.
Hib þribja atribi frumvarpsins þókti honum
tvísýnt; jhann sagbist sumse halda, ab sjúkrahús í
Reykjavík ekki mundi leiba þab gagn af ser, sem
gjört væri ráb fyrir. Úr sveitinni mundu fáir eba
eingir vilja nota þab, og í Reykjavíkur-bæ ekki
nema einstöku húsfebur, því Islendíngar vildu
heldur Iiggja sjúkir og njóta abbúbar í heimahúsnm
enn annarstabar; þannig mundi hús þetta standa
audt mikin hluta úr árinu. Til ab komast ab
raun nm þetta, þyrfti ekki annab enn ab gjöra þá
tilraun, sem biskupinn hefbi stúngib uppá; hann
kvabst því leyfa sér ab stínga uppá því, ab nokkru
af þeim fjárstofni, sem ætlabur væri til ab koina
upp sjúkrahúsi, yrbi varib til ab bæta kjör