Andvari - 01.01.1881, Síða 18

14
Jóu Guðrnnndsson.
og stendr enn, og hefir ffam á þenna dag þriflzt vel, þótt
aldrei haíi það verið umf'angsmikið. Meðfram fór
hann og þessa ferð til þess að sjá dóttur sína, er þá var fyrir
nokkrum árum gipt Dr. H. Krabbe; hlaut hann í þeirri ferð
þann fagnað að verða guðfaðir dóttursonar síns Jóns,
er fæddist 5. jan. 1874, sama dag og stjórnarskrá íslands
hlaut samþykki konungs. Síðasta opinbert starf, er
Jón hafði á hendi, var forstaða sú, er hann með ffeirum veitti
til viðrbúnaðar þjóðhátíðarinnar á Inngvöllum og á þjóðhá-
tíðinni sjálfri, og fór, svo sem kunnugt er, það hátíð-
arhald fram öllum til ánægju er þar voru að.
í>ess var áðr getið að jafnskjótt og Jón Guðmundsson
kom tll Reykjavíkr fékk hann þar nóg að starfa, þó
var það einkum eptir að hann 1852 var fyrir fullt og
allt setztr þar að, að annir hlóðust á hann; var það
ekki fyrir þá sök, að yfirvöldin nlynntu að því að út-
vega honum atvinnu; þvert á móti skipaði þá verandi
stiptamtmaðr opt alveg ólögfróða menn til málaflutn-
ings til þessað lileypa Jóni ekki að. En traust það og
vinsældir, er liann þegar hafði áunnið sér hjá allri
alþýðu manna, meira en bættu honum upp ónot
þeirra er völdin höfðu; en hans stakaiðjusemi og reglu-
semi fengu því áorkað, að honum vannst tími til hvers
eina, er að honum kallaði, hvað mikið sem annir hrúguð-
ust á liann. Ókunnugir geta varla trúað því, hversu
þolinn Jón Guðmundsson var við störf; dag eptir dag
var það opt að hann naumast gaf sér tóm til að matast,
og opt svaf hann ekki nema 2—3 stundir á sólarhringnum,
og bar lengi vel ekkert á því, að þetta biti á haun eða
lýði hann; því fjörið jafnt og þolið var frábærlega
mikið; mundi margr, er tilsýndar sá þenna litla stórfatl-
aða mann, liafa hugsað að af honum væri ekki til
mikils að ætlast; en þegar menn sáu betr hið fjörloga,
skarplega og hreifmannlega yíirbragð hans og tóku
eptir því að hann á öðrum fætinum var fullt eins við-