Eimreiðin - 01.07.1950, Page 50

202
RITHÖFUNDURINN JOHAN FALKRERGET EIMREIÐIN
vafalaust sinn mikla þátt í því. En þegar þau voru komin npP
og foreldrar lians bæði látin, varð honum það óhjákvæmilegt
að liverfa heim á æskustöðvarnar, því að ekki gat liann, einka-
sonurinn, til þess hugsað, að dýrkeypt föðurleifð lians leggðist
í eyði eða lenti í liöndum annarra. Hin ágæta kona lians, Anna,
sem staðið liefur honum ótrauð við hlið í stormum ævinnar og
stríði, hvatti hann einnig til heimflutningsins. Síðan lieim kom,
1922, hefur Falkberget reist nýtt íbúðarliús á föðurleifð sinni
og húsað bæinn að öðru leyti, meðal annars komið sér upp
smiðju, þar sem hann vinnur að járnsmíði í tómstundum, eins
og fyrr getur. Hann liefur einnig haft mikla nýrækt með hönd-
um og aukið bústofninn að stórnm mun. Við búskapinn hefur
liann að sjálfsögðu notið aðstoðar vinnufólks, en bæði hafa þau
hjón gengið að búverkum. Mun þó eigi ofmælt, að bústjórnin
hafi drjúgum hvílt á herðum frú Önnu, enda hefur húsbóndinn
haft fjölþættum opinberum störfum að gegna, auk ritstarfanna,
en þau iðkar liann undir binum óbrotnustu og frumstæðustu
skilyrðum, í vinnustofu, sem hann liefur gert sér á eldiviðarloft-
inu í gamla bænum. Annars héfur Magnús sonur lians fyrir
löngu tekið við búsforráðum á gamla bænum og betrumbætt
Iiann úti og inni. Anna og Jolian Falkberget héldu áfram bú-
skapnum til ársins 1946, en þá urðu þau að hætta honum vegna
vinnufólksskorts, enda bæði komin á efri ár. En framvegis eru
þau búsett á Falkberget, og er þar oft gestkvæmt mjög, því að
fangvíð gestrisni ræður þar ríkjum.
Eigi liafði Falkberget lengi dvalizt að nýju í átthögum sínum,
þegar opinber störf lilóðust á liann. Var það hvorttveggja, að
hann var áhugasamur mjög um þjóðmál og velferðarmál al-
mennings og að sveitungar lians vissu, að honum var óliætt að
treysta. Með miklu magni atkvæða var hann kosinn í sveitar-
stjórn árið 1926 og oddviti liennar og síðan endurkosinn livað
eftir annað. Einnig var liann árið 1930 kosinn á þing sem full-
trúi Alþýðuflokksins í Suður-Þrændalögum, og reyndist liann
heimabyggð sinni hinn ótrauðasti og þarfasti málsvari. Vann
Iiann einkum ötullega að því að konia námarekstrinum í Reyr-
ósi á traustari fjárhagslegan grundvöll og tryggja með því at-
vinnu og afkomu námaverkamannanna og varð allmikið ágengt.