Saga - 1961, Side 147

Páll Lýösson,
Lithb-Sandvík:
Upphaf Mosfellingagoðorðs
Goðorð Mosfellinga í Árnesþingi er eitt þeirra goðorða,
sem íslenzk saga virðir svo mikils að geta um frá stofnun.
Þó ættarsaga Ketilbjarnar gamla og niðja hans hafi
ekki verið rituð á þann sama hátt og arfsagnir af niðjum
Helga magra og Auðar djúpúðgu, verður þeirra harla víða
vart í íslenzkum fornritum. Það hefur íslenzkum sagna-
riturum verið snemma Ijóst, að Mosfellingar höfðu hlut-
verki að gegna á sviði sögunnar sem ættfeður fyrstu ís-
lenzku biskupanna. Því er hlutur þeirra glæstur svo mjög
á síðum Landnáma-bókar, þar sem Landnámuhöfundar
gera þá að einni höfuðætt sunnlenzkra landnámsmanna:
„Ketilbjörn hét maður ágætur í Naumudal. Hann var
Ketilsson og Æsu, dóttur Hakonar jarls Grjótgarðssonar.
Hann átti Helgu dóttur Þórðar skeggja. Ketilbjöm fór til
Islands, þá er landið var víða byggt með sjó. Hann hafði
skiP það, er Elliði hét. Hann kom i Elliðaárós fyrir neðan
heiði. Hann var hinn fyrsta vetur með Þórði mági sinum.
Hn um vorið fór hann upp um heiði að leita sér landskosta.
* • • Ketilbjöm nam Grímsnes allt upp frá Höskuldslæk' og
Hiugardal allan og alla Biskupstungu upp til Stakksár og
bjý að Mosfelli. . . . Ketilbjöm var svo auðigur að lauscu-
að hann bauð sonum sínum að slá þvertré af silfri i
h°fið það, er þeir létu gjöra. Þeir vildu það eigi. Þá ók
hann silfrið upp á fjaUið. . . .
Ketilbjörn mun hafa verið einn hinna síðbúnari land-
hámsmanna, og þó varð landnám hans víðlent. Skýring
Þess, að svo vel tókst til um landnám hans, gæti þessi
8 arplega athugasemd Landnámu verið:
Saga _ 21