Skírnir - 01.01.1962, Qupperneq 78

74 Sveinn Víkingur Skímir
snúast við, er hún var höfð yfir öfug. Ágætasta dæmi um það
er þessi alkunna vísa:
Dóma grundar, aldrei ann
örgu pretta táli.
Sóma stundar, hvergi hann
hallar réttu máli.
En það verður lítið úr lofinu, þegar visan er lesin öfug:
Máli réttu hallar hann,
hvergi stundar sóma.
Táli pretta örgu ann,
aldrei grundar dóma.
Enn önnur tegund bragþrautar er stýfingin. En sú þraut
er í því fólgin að yrkja hálfa vísu þannig, að vísuhotninn
komi sjálfkrafa fram, ef felldur er fyrsti stafur framan af
hverju vísuorði fyrri partsins. Þetta er erfiðari þraut en
margur hyggur. Ég minnist þess, að fyrir mörgum árum átt-
um við dr. Guðmundur Finnbogason tal um þetta. Hann sagð-
ist mikið hafa barizt við að leysa þessa þraut og tekizt það
eftir langa mæðu og mikla fyrirhöfn. Ég vona, að enginn mis-
virði það, þó að ég birti hér vísu hans, sem að vísu ekki er
sléttubandavísa, en þó gott sýnishorn þessa sérkennilega
háttar:
Snuddar margur trassinn trauður,
treinist slangur daginn.
Og svo kemur seinni parturinn með stýfingunni:
Nuddar argur rassinn rauður,
reynist langur aginn.
Og hér er sléttubandavísa með stýfingu:
Drekka lærir svínið sveitt,
sveiga stærir teitur.
Rekka ærir vinið veitt,
veiga tærir eitur.