Ritröð Guðfræðistofnunar - 01.01.1997, Síða 103

Jónas Gíslason
Fagnaðarerindið segir okkur, að Guð hafi leyst okkur undan hegningu
fyrir syndir okkar. Jesús dó á krossinum í okkar stað til að leysa okkur
undan sekt okkar.
I trúnni á Krist lendir dómur Guðs yfir okkur á Kristi, en okkur er
tilreiknað réttlæti hans. Svo einfalt er fagnaðarerindið.
Hvers vegna á fólk svo erfitt með að veita fagnaðarerindinu viðtöku?
Vegna þess að það kveður upp dóm yfir okkur og segir, að vð fáum ekki
staðizt í okkur sjálfum. Þess vegna kom sonur Guðs til að frelsa okkur.
Fagnaðarerindi heilagra jóla kveður upp dóm yfir okkur.
„Yður er í dag frelsari fæddur!“
Hver þarfnast frelsara? Sá einn, sem er ófrjáls.
Fagnaðarerindið verður því ekki vinsælt, en kristinn prédikari má
aldrei sækjast eftir vinsældum, með því að slá af orði Guðs.
En gleymum aldrei, að við eigum ætíð að boða orð Guðs í kærleika. Við
eigum að vera knúin af kærleika Krists, knúin af umhyggju fyrir manns-
sálunum. Þarna getum við lært mikið af Jesú.
Safnaðarprédikun
Nú getur áherzlan í prédikunni verið misjöfn.
Við þurfum helzt að vita nokkur deili á áheyrendunum hverju sinni.
Þarna er presturinn vel settur, sem falin er ábyrgð á ákveðnum söínuði.
Hann getur miðað prédikun sína við stöðuga og áframhaldandi prédikun.
Eg man, hve það var notaleg tilfinning að vita, að NN kæmi alltaf til
guðsþjónustunnar. Ef maður sá hann ekki, vaknaði spurningin: Ætli hann
eða hún sé veik? Eða kannski ekki heima?
I söfnuðinum getum við byggt uppffæðslu og áminningu til þeirra, sem
sækja guðsþjónustuna. Þannig er hægt að uppbyggja hinn trúaða og
minna þá á allt, sem þeir áður hafa heyrt og eiga að vita. Þörf er
sífelldrar endurtekningar. Slíka uppfræðslu og áminningar sjáum við víða
í bréfum postulanna. Söfnuðurinn þarf að uppbyggjast og styrkjast í
trúnni. Hann þarf að læra að sækja huggun og styrk til daglega lífsins í
Guðs orð. Við þurfum að viðhalda trúnni.
Við eigum fyrirheitið um heilagan anda, sem Guð sendir til að leiða
okkur og söínuðinn í allan sannleikann um okkur sjálf og skapa og
viðhalda trúnni á Krist.
Prédikunin segir trúuðum kristnum manni ekkert nýtt og áður óþekkt,
en fagnaðarerindið verður á vissan hátt ætíð nýtt í hvert sinn, sem það er
boðað. Það lýkst sífellt upp fyrir okkur á ný og fær okkur til að ganga fram
í ljós Guðs. Síðan eigum við að vaxa í orði hans.
101