Ritröð Guðfræðistofnunar - 01.01.1997, Qupperneq 117

Jónas Gíslason
Mér finnst fara vel á því að Alþingi hefji störf með helgri stund í húsi
Drottins þar sem minnst sé á meginsannindi kristinnar trúar, sem verið
hefur athvarf og styrkur íslenskrar þjóðar um aldir, og þar beðið fyrir
störfum Alþingis að þau megi leiða til heilla fyrir land og lýð. í vandasömu
og oft vanþakklátu starfi er hollt að lyfta huganum upp til Guðs, sem er
gjafarinn allra góðra hluta.
VIII
Alþingismenn!
Mikil ábyrgð er lögð ykkur á herðar. Þið hafið boðið ykkur fram og verið
kjörnir til forystustarfa með íslensku þjóðinni. Ykkur hefur verið sýnt
mikið traust og falið vald sem rík ábyrgð fylgir.
Vandamál íslensks þjóðfélags eru mörg og margvísleg. Ég ætla mér
ekki þá dul að þykjast búa yfir einfaldri lausn þeirra. Ég kann engin
töfraráð við þeim öðrum fremur. Það er hlutverk ykkar að reyna að brjóta
vandamálin til mergjar og leita þeirra lausna sem sannfæring ykkar og
samviska telja leiða til heilla fyrir þjóðarheildina.
Þess er vænst af ykkur að þið sýnið heiðarleika í starfi, fylgið sann-
færingu ykkar við úrlausn mála og hafið djörfung og þor til að benda á og
ákveða þær lausnir sem þið sjálfir sannfærist um að séu hinar bestu án
tillits til þess hvort sú afstaða er líkleg til að afla ykkur stundarvinsælda
eða ekki.
Þess er vænst af ykkur að þið séuð hreinskilnir. Varist að reyna að
varpa ryki í augu þjóðarinnar eða reyna að blekkja hana með því að fela
fyrir henni óþægilegar staðreyndir. Þjóðin á jafnan heimtingu á því að fá
að vita sannleikann.
En ég minni jafnframt á þá augljósu staðreynd að orðin ein duga harla
skammt ef hugur fylgir ekki máli. Kristur segir í fjallræðunni: ,^A.llt sem
þér því viljið að aðrir menn gjöri yður það skuluð þér og þeim gjöra.“ Þessi
orð halda enn sínu fulla gildi.
Við, óbreyttir borgarar, hljótum ætíð að vænta meira af ykkur alþingis-
mönnum en öðrum. Gleymið því ekki að enginn hefur leyfi til að krefjast af
þjóðinni þeirra fórna sem hann er ekki sjálfur reiðubúinn að gangast
undir. Við getum þá fyrst heimtað af öðrum hófsemi í kröfugjörð er við
göngum sjálfir á undan með góðu fordæmi og stígum fyrstu skrifin á eigin
kostnað.
Orðin ein sannfæra engan mann, leysa engan vanda. Athöfn verður að
fylgja. Það hefur aldrei reynst áhrifamikið að benda öðrum á að ganga hinn
rétta veg, ef við erum ekki sjálfir reiðubúnir að ganga hann.
115
L