Ritröð Guðfræðistofnunar - 01.01.1997, Page 139

Jónas Gíslason
V
Okkur mönnunum hefur ætíð gengið erfiðlega að skilja eðli syndarinnar.
Okkur er tamast að líta á syndina sem ófullkomleika eða skort á
þekkingu, eithvað, sem raunverulega væri á valdi okkar sjálfra að bæta
úr, ef við legðum okkur alla fram.
Þetta er rangt mat á syndinni; þetta er aðeins hið mannlega mat. Frá
Guði séð er syndin allt annað og meir; hún er það, sem skilur okkur frá
Guði, hvort sem við viljum heldur líkja henni við gjá, sem við hvorki getum
komizt yfir né brúað, eða vegg eða tjald, er við getum hvorki komizt yfir né
skyggnzt á bak við. Guð er staddur handan við þessa hindrun; okkur er
um megn fyrir eigin verk eða af eigin rammleik að komast til Guðs.
Syndin er þannig ekki aðeins fólgin í skorti á eigin góðleik af okkar
hálfu, heldur er hún beinlínis illt afl, sem stendur gegn Guði og vilja hans
í mannlegu lífi; hún er enn sem fyrr uppreisn gegn vilja Guðs. Þess vegna
kallar syndin reiði Guðs niður yfir okkur synduga menn og ekkert er
okkur óbærilegra en reiði Guðs.
Syndin leiðir til dóms yfir okkur; við erum dæmd sek, óhæf til sam-
félags við Guð, óhæf fyrir himininn. Enginn maður kemst undan þessum
dómi.
Er þá ekki allt vonlaust? Getum við þá komizt í himin Guðs, eignazt
samfélag við hann? Hvernig er þá hægt að kalla boðskap Krists fagnaðar-
erindi?
VI
Kristur kom í heiminn til þess að taka á sig þennan dóm yfir mannlegri
synd. Hann mætti reiði Guðs í okkar stað á krossinum á Golgata. Hann
tók á sig synd okkar og refsidóm Guðs yfir henni. Kristur, sem var
hvorttveggja í senn, sannur maður og sannur Guð, gekk fram fyrir Guð í
stað okkar syndaranna. Þess vegna varð Kristur að ganga þjáninga-
brautina upp á Golgata. Þess vegna gat Guð ekki heyrt bæn hans í
Getsemanegarðinum, er hann bað um, að þessi bikar yrði frá honum
tekinn, ef mögulegt væri.
Angist Krists þar stafaði ekki af þeirri líkamlegu þjáningu, sem var í
vændum; hún stafaði af hinu, sem var óbærilegt: Honum var útskúfað af
Guði. Páll postuli orðaði það svo, að Kristur hafi verið gjörður að bölvun
vegna okkar. Hann var yfirgefinn; þess vegna hrópaði hann: „Guð minn!
Guð minn! Hví hefur þú yfirgefið mig?“ Ekkert okkar getur skilið dýpt
þeirrar þjáningar; hann var ofurseldur Satan á vald.
Þetta er það, er veldur þeim mismuni, sem er á krossi Krists og öllum
öðrum krossum í mannheimi, sem reistir hafa verið frá upphafi vega.
137