Skagfirðingabók - 01.01.1969, Blaðsíða 88

S KAGFIRBINGABOK
hann flutti frá Akri, að hann þurfti að fara að jarðarför að Ketu,
að faðir minn fór um morguninn ofan í Selvík til að setja báta sína,
því að uppgangsveður var af norðaustri og úrfelli. Á bakaleiðinni
gekk hann um hlaðið á Akri. Var þá verið að leggja á hest Jóns og
kom kempan út og var ferðbúin. Sýndist föður mínum hann illa
búinn til að fara að sitja á hesti út fyrir Björg, segist eiga kápu
góða og skuli hann lána honum hana, en hann doki við, meðan hann
sæki hana, því ekki er nema 15 mínútna gangur milli bæja. Og
féllst Jón á þetta. Er faðir minn kom með kápuna, stóð Jón við
hestinn og faðir minn klæddi karl í og kvað hann þá vísu þá, sem
hér fer á eftir:
Allt er farið fyrir bí
fjörið, þrek og dugur,
samt er kápu klæddur í
karlinn hálfsjötugur.
Fór hann svo sína ferð og gekk allt að óskum. Daginn eftir heim-
komu hans sendi hann með kápuna, og var þá miði í vasanum með
þessu erindi:
Ég sendi þér, vinur, fallega fatið,
það fer nú í burtu héðan á stað.
Það var af öllum mönnum vel matið,
er mér þú af góðvild lánaðir það.
Þér í skaut læt ég þakklæti falla
þankans af grunni rétt eins og ber.
Gæfan þér skýli um ævina alla
eins vel og kápan í ferðinni mér."
Á yngri árum fékkst Jón talsvert við refaveiðar og var allkunn
refaskytta. Einhverju sinni kom hann af tóugreni kaldur og hrakinn
á bæ einn og var borið kaffi. Launaði hann fyrir sig með þessari
vísu:
86