Skagfirðingabók - 01.01.1973, Page 22
SKAGFIRBINGABÓK
hans rituðu í öndverðu á því, að hann hafi verið drykkjumaður.
Hann kvað:
Nú er ég glaður á góðri stund,
sem á mér sér.
Guði sé lof fyrir þennan fund,
og vel sé þeim, sem veitti mér.
En hann skaut líka að þessari bendingu, sem mér er ekki
kunnugt um, að aðrir hafi vakið athygli á:
Þó mungátsorð séu mörg og smá,
sem oft við ber,
til lasta ekki leggja má;
því veldur sá, sem veitti mér.
Hallgrímur sá af sinni fágætu glöggskyggni, að sá, er ofmælti
að ölteiti, var ekki einn um þá sök. Sá átti og sinn hlut þar að,
sem veitti. Hans var líka skyldan að gæta hófsins, þegar ölkoilan
var annars vegar. Niðurlagserindið sýnir hófsmanninn:
Gott er að hætta hverjum leik,
þá hæst fram fer.
Nú skal hafa sig á kreik.
Vel sé þeim, sem veitti mér.
Hallgrímur skildi og eftir í ljóðum sínum eina sjálfslýsingu enn,
sem mér virðist segja meira um gerð hans en almenna eftirtekt hef-
ur vakið, enda munu fáir hafa staldrað við hana í leit að mann-
inum. Hann kvað:
Aður en beygði elli
engan leik ég sparði,
mörg var menntin kring:
að rífa rœfil úr svelli,
20