Skagfirðingabók - 01.01.1973, Page 120

SKAGFIRBINGABÓK
öm eða eftir miðja 19- öld var bóndi sá í Glæsibæ, er Sigurður
hét Bjarnason. Hann sló Tjörnina og missti vorið eftir flest fé
sitt. Flutti hann frá Glæsibæ félítill eftir tveggja ára veru þar,
en rétti fljótt við annars staðar.
Arni læknir Jónsson (d. 3. marz 1897), sem bjó nokkur ár í
Glæsibæ, rauf ekki álögin á fyrstu búskaparárum sínum og sneiddi
hjá blettinum. Blómgaðist hagur hans um skeið, en þar kom, að
honum þótti illt að missa af veltigrasi þarna við bæjarvegginn,
því gras lá þar í legu, þó að annars staðar brygðist. Bauð Arni hús-
kcrlum sínum að siá biettinn og var svo gert. Arni var skýr mað-
ur og laus við hindurvitnatrú og taldi álögin hégóma. En eftir
þetta brá svo við, að hag hans tók að hnigna með hverju misseri,
og átti hann við ýmislegt andstreymi að búa, unz hann fluttist frá
Glæsibæ (til Vopnafjarðar eftir 1890). Trúði því gamalt fólk, sem
þekkti ummælin, að tiltæki hans hefði komið honum í koll. Aðrir
töldu slíkt bábilju.
Þá flutti að Glæsibæ Sigurjón Bergvinsson, bróðir Baldvins
Bárðdals (nú 1933, á Sauðárkróki). Voru þeir bræður þingeyskir
að ætt. Sigurjón bjó myndarbúi í Glæsibæ og trúði ekki álaga-
firru þeirri, sem um Tjörnina var sögð. Samt stóð hún óslegin tvö
eða þrjú árin fyrstu, sem Sigurjón bjó á jörðinni, en grasið freist-
aði hans, og mun það hafa verið sumarið 1895, sem Sigurjón sló
allt tjarnarstæðið. Hálfu öðru ári síðar (4. apríl 1898), eða vel það,
brann Glæsibæjarbær til ösku, og þó að Sigurjón húsaði bæinn
að nýju, horfði honum margt til kostnaðar eftir þetta, og skömmu
síðar seldi hann jörðina og flutti til Ameríku. Var ekki trútt um,
að bæjarbruninn væri settur af aþýðufólki í samband við slátt-
inn á blettinum. (Algengt mál er að kalla blettinn Tjörnina jafnt
að sumarlagi sem annan tíma árs, þó að ekkert vatn sé í lægðinni,
og því trúði gamalt fólk, að skyndilega hyrfi vatnið (eða þverr-
aði), er vora tæki, og væri það ekki allt með felldu. — En möl er
þar ekki mjög djúpt í jörðu).
Litlu eftir burtför Sigurjóns flutti að Gæsibæ Bjarni Sigurðsson
(sonur Sigurðar þess, er fyrr er getið). Bjarni var þá ungur og hinn
mesti frískleikamaður og kappsmaður við vinnu. Hugðist hann
118