Úrval - 01.05.1953, Qupperneq 27

FISKIVEIÐAR MEÐ TÖMDUM SKÖRFUM
25
gerði svo mikinn hávaða, að ég
hugsaði með sjálfum mér að
allir fiskar, sem væru í ná-
grenninu, myndu auðvitað
verða dauðskelkaðir. En mér
skjátlaðist heldur beturi
Ég varð alveg forviða, að sjá
hvernig hin sameinuðu áhrif
bjarmans af eldinum og gaura-
gangsins í mér drógu fiskinn
upp á yfirborðið og eins og
dáleiddu hann! Hann kom í
þéttum taumum og torfum —
óteljandi silfurstrengir af
spriklandi og glitrandi fiski,
sem léku sér kringum fleytuna
okkar eins og eldflugur í jap-
önskum garði. Ég var svo nið-
ursokkinn í að horfa á þessa
furðusýn, að ég gleymdi sem
snöggvast að halda áfram að
berja borðstokkinn með stöng-
inni. En þá brá svo við, að fisk-
arnir hættu leik sínum og hurfu
undir yfirborðið. En þegar ég
hóf barsmíðina að nýju, komu
þeir aftur upp á yfirborðið og
að bátnum okkar.
Nú var kominn tími til að
skarfarnir tækju til starfa. Ég
fyigdist nú vel með öllu sem
gerðist í kringum mig, en gætti
þess að láta ekkert hlé verða
á starfi mínu, sem bersýnilega
var óhjákvæmilegur hluti af
veiðistarfinu. Formaðurinn
setti nú fuglana, einn og einn
í senn á vatnið, — en þeir tog-
uðu í taumana, eins og ólmir
veiðihundar. Brátt voru þeir
allir tólf komnir í fullan gang
og hömuðust við að grípa fisk-
inn í gogginn. Formaðurinn
stjórnaði hverjum einstökum
fugli með taumunum af svo
mikilli leikni, að ég get ekki
almennilega gert mér eða öðr-
um grein fyrir því.
Ég hefði auðveldlega getað
trúað því, að gamli maðurinn
hefði augu í hnakkanum! Og
það meira að segja arnaraugu,
því hann fylgdist með hverri
hreyfing þessara tólf fugla, sem
hömuðust við að höggva og
glefsa til beggja hliða. Ekki
kom. það fyrir eitt einasta
skipti, að taumarnir á fuglun-
um fíæktust saman. Ég held
ekki að ég hafi nokkurn tíma
séð neitt gert af annarri eins
leikni og gamli formaðurinn
sýndi í starfi sínu.
Strax þegar kok fuglsins var
orðið útþanið af fiski, — hann
getur haldið sjö fiskum af
venjulegri stærð upp í sér í einu,
en kingir strax þeim smærri —
flvtti formaðurinn sér að draga
hann að bátnum með beizlinu
og innbyrða hann. Þegar gamli
maðurinn þurfti að gera þetta,
kom hin ótrúlega leikni hans
bezt í ljós. Á meðan hann gaf
gaum að veiðifuglunum, sem
voru að starfi, og stjórnaði
þeim með taumunum, iyfti hann
fuglinum sem brauzt um og
gargaði, upp í bátinn og hélt
honum meðan hann tók um
háls hans með þeirri bendinni,
sem laus var og hvolfdi honum
svo að fiskurinn, sem fuglinn
hélt í kokinu hrundi niður í