Læknaneminn - 01.04.1994, Side 159

KENN SLUMALARAÐSTEFNA
FÉLAGS LÆKNANEMA1994
FORMÁLI
ÞANN 29. JANÚARs.l. varhaldinkennslumála-
ráðstefna á vegum Félags læknanema í Læknagarði
og sóttu hana læknanemar af öllum árum. I upphafi
mætti Kristján Erlendsson kennslustjóri og fræddi
fundargesti um upphaf og þróun hins nýja
kennslufyrirkomulags og hvemig tekist hefði til.
Einnig greindi hann frá því sem miður hefði farið og
við hvers konar vanda er að glíma þegar breyta á kerfi
sem hefur ekki haggast i áraraðir.
Eftir erindi kennslustjóra skiptu þátttakendur sér
í íjóra hópa þar sem rætt var um preklíníska námið,
k]ínískanámið,fyrirhugaðarbreytingaráeiningakerfi
og loks fékk einn hópurinn frjálsar hendur til þess að
ræða um allt milli himins og jarðar er snertir
læknanámið. Ýmsar hugmyndir komu fram á þessari
ráðstefnu og hafa þær verið teknar saman í skýrslu
sem send hefur verið til kennslustjóra og kennara
deildarinnar. Eins og áður sagði sóttu ráðstefnuna
nemar af öllum árum og endurspegla þessar
hugmyndir því reynslu manna á undanförnum árum.
I sumum tilfellum hefur skipulag þegar verið bætt eða
er verið að breyta þar sem ýmsar breytingar hafa orðið
með nýjum herrum. Eftirfarandi grein er að stórum
hluta unnin með hliðsjón af greinargerðum
hópstjóranna og er eins konar útdráttur úr því sem
kom fram áráðstefnunni. Greinin sjálferþó algerlega
á ábyrgð undirritaðra.
ALMENN UMRÆÐA
Á þessari ráðstefnu kom glöggt fram að
læknanemar vilja meira verklegt nám og er þá
sérstaklega bent á "litlu fögin" s.s. háls-, nef- og
eymasjúkdóma (ETNE), húð- og kynsjúkdóma og
augnlækningar. Einnig að verklegt nám verði tekið
alvarlegar og verkleg einkunn í öllum greinum gefin
upp á prófskírteini eins og einkunn á skriflegu prófí.
Þannig verði áhugi nemenda og verkleg hæfni metin
að verðleikum eins og hæfileikinn til að muna stafí af
bók. Slíkt fyrirkomulagt krefst þess um leið að
umsjónarlæknar sinni nemendum betur til að geta
metið starfþeirra, en alltof oft geristþað að læknanemar
eru látnir bjarga sér sjálfir og vinna án eftirlits. Það
heyrirt.d. til undantekninga á sumum stöðum að farið
sé sérstaklega yfir sjúkraskrár nemenda. Athuga má
hvort hægt er að koma því við að læknanemar fylgi
sérfræðingum á stofu og hluti verklegu kennslunnar
fari þannig fram utan sjúkrahúsanna. Þannig fengju
læknanemar að kynnast byrjunareinkennum ýmissa
algengra sjúkdóma og gangi þeirra áður en til
sjúkrahúslegu kemur og einnig þeim ijölmörgu
sjúkdómum sem sj aldnast Ieiða til sjúkrahúsdvalar en
eru daglegt brauð í starfí og á stofu sérfræðings.
Læknanemar eru yfírleitt alltof miklir áhorfendur
í verklegu námi, sérstaklega þegar kemur að
handverki, s.s. saumaskap, deyfíngum, smáaðgerðum,
gifsun og uppsetningu þvagleggja, nála o.þ.h.
Stundum virðast starfsmenn ekki skynja hina
raunverulegu hlið þessa máls, sem er sú, að flest það
sem við fylgjumst með getum við þurft að framkvæma
án aðstoðar innan fárra mánaða. Það sem endurspeglar
slíkviðhorferu athugasemdireins og: "hva.. áttuð þið
ekki bara að fá þrjár fæðingar??"
Varðandi skipulag á verklegum kúrsum mætti
benda á að alltof oft gerist að nemendur eru skyldaðir
LÆKNANEMINN 1 1994 47. árg.
145