Skírnir - 01.01.1859, Qupperneq 13

Danmörk.
FIÍÉTTIR.
\ 5
Lögin 28. maí 1831 skiptu löggjöfinni milli fulltrúaþíngsins og
konúngs; lögin 2. okt. 1855 skjóta nýjum löggjafa á milli þíngs
og konúngs, þaí> er alríkisþíngib, er á fundi sína í Kaupmannahöfn,
og sem einnig tekr þátt í löggjöf fulltrúaþínganna um almenn
mannréttindi og eignarrétt, um skatta og aíira þegnskyldu”. þar
aS auki nefnir hún ýms önnur múl, svo sem útboö til hersins og
flotans, peníngasláttu, greinir alríkislaganna um ahaláætlunina, um
bænarrétt í almennum málum, og um ríkisdóminn, er allt rýri
stjórnarskipun Holseta. Um Láinborg segir nefndin, ab í opnu
bréfi 20. desember 1853, 2. gr., sé stabfestr forn landsréttr manna
þar, ab leita skuli atkvæba þíngsins um ný lög, en meh alríkis-
skránni 2. okt. 1855 sé landsréttr þessi skertr á tvennan hátt,
fyrst meb því, afe þíngiS hafi eigi verib spurt um breytínguna, eptir
56. gr. Vínarstatútunnar, svo og í öbru lagi meh því afe rýra um-
ráfe þess yfir fjárhag sínum. — 2.) Nú þá er nefndin er búin a&
leiba rök a& því, ab tilsk. 11. júní 1854, alríkisskráin 2. okt.
1855 og augl. 23. júní 1856 hafi breytt stjórnarskipun Holseta og
Láinborgarmanna á móti 56. gr. í Vínarstatútunni, þá fer hún aí>
sýna ofan á, aí> stjórnin hafi eigi efnt loforö sín vi& bandaþíugi&.
Nefndin sty&r mál sitt á auglýsíngunni 28. janúar 1852 og á bréf-
uih dönsku stjórnarinnar 6. des. 1851 og 29. janúar 1852, saman-
bornum vib bréf stjórnarinnar i Austrríki 26. des. 1851. I auglýs-
íngunni 28. janúar 1852 stendr nú, ab konúngr vili gefa hertoga-
dæmunum stjórnarskipun um sín mál, og sí&an segir þar: (lf þessu
skyni viljum vér búa til lagafrumvörp handa báfeum hertogadæm-
unum (Slésvik og Holsetalandi), og leggja þau fram á þíngum þeirra
til ráfeaneytis, samkvæmt 8. gr. tilsk. 28. maí 1831 og sífeustu
grein tilsk. 15. maí 1834”. A alríkisþíngi 1857 varfe nú ágrein-
íngr milli þeirra félaga Scheel-Plessens og Dana, viidi Scheel-
Plessen skilja grein þessa svo, sem ætlazt væri til, afe þíng hertoga-
dæmanna væri einnig spurt um alríkisskrána; en Danir sögfeu, afe
þessa greip í auglýsíngunni væri einúngis afe skilja um stjórnar-
skipun á þeirra eigin málefnum, en eigi á skipun alríkismála.
Skilníngr greinar þessarar er vafasamr; en nú stendr í sendibréfi
dönsku stjórnarinnar 6. des. 1851, afe þá sé áform stjórnarinnar,
^afe tengja alla landshlutana saman í eitt alríki mefe skipulegu og