Skírnir - 01.01.1859, Side 29

Dniunurk.
FRÉTTIR.
31
í kirkjurá&inu ’. — „Íslendíngar eigu engan fulltrúa hér á þíngi,
vér vitum alls ekki hvort þeir æskja þess, og þó er ætlazt til, aí>
þíngih skuli samþykkja lagafrumvarp, þab er veitir konúngi þann
rétt ab nefna fulltrúa frá íslandi til kirkjuráðsins, og þa& þótt svo
kunni afe vera — mér þykir þab líklegt, og allseudis vona eg, ab
sú muni raun á verba — ab Islendíngar muni alls ekki vilja eiga
nokkra setu í því ráfei. þab væri og næsta lítife glefeiefni fyrir
Íslendínga aö eiga þar fjóra fulltrúa, því konúngr efea stjórnin getr
kjörife hverja þá er hún vill, enda þá eina, er alþýfea á .Islandi
mundi sízt kjósa”. Rímestafe fór og þeim orfeum um frumvarpife:
”Ef vér nú athugum umdæmi lagafrumvarps þessa , þá koma í ljós
fyrn þau og fádæmi, afe eg man eigi til afe eg nú um langan aldr
hafi séfe önnur slík. Lögin eigu afe ná yfir tvo hluta: konúngsríkife
og ísland; menn hafa hugsafe sér Færeyjar inuibundnar í konúngs-
ríkinu, og er þafe náttúrlegt, því eyjarnar liggja uudir Sjálands
biskup; en hitt get eg á engan hátt skilib, hverju réttarátyllu menn
hafi til afe þenja lögin út yfir ísland. ísland hefir því einu afe skipta
vife þíng Dana og Danmörku, er finnst í fjárhagslögunum, þar sem
tekjur og gjöld þess eru lögfe undir þetta þíng, og landstjórninni er
skipt svo skrýtilega milli allra þriggja ráfegjafanna. Afe þessu leyti
höfum vér afskipti af Islandi; en um lagasetníng þar á landi, þá er
konúngr enn einvaldr, því alþíngi gjörir eigi annafe en segja tillögur
um frumvörp þau, er þar skulu verfea afe lögum. Hvernig getum
vér þá dregife ísland sufer híngaö og saman vib oss? Vér eigum
alls engan rétt á því; látum þá vera sjálfráfea um sín löggjafarefni,
þar höfum vér alls enga umsýslu yfir”. Sífean sýndi hann fram á,
hversu óréttvíst frumvarp þetta væri afe efninu til fyrir íslands hönd, þar
sem sagt væri í frumvarpinu, afe konúngr mætti kjósa alla fulltrúana
frá Íslandi, en eigi nema 10 af 65 fulltrúum frá Danmörku. Hann
spurfei og uppástúngUmennina um skilníng þeirra orfea í greininni:
„konúngr má kjósa” o. s. frv.; en enginn þeirra svarafei, afe hkind-
um vegna þess afe þeir hafa eigi skilife þau sjálfir, efer eigi viljafe koma
nokkru upp um sig, og er reyndar hvort um sig gild afsökun til afe
þegja. þíngmenn voru næsta mótfallnir frumvarpi þessu í öllum
greinum, og eptir langa umræfeu var málinu varnafe fram ab ganga
á þínginu rnefe 51 atkvæfei gegn 35. Féll svo mál þetta nifer í