Skírnir - 01.01.1864, Blaðsíða 23

Frakkland.
FRJETTIR.
23
kenndist hann þó vi& frumhugsun hennar og frumstefnu, en hún
lá a6: forræbisrjetti þjóbarinnar og jafnrjetti allra. Annab megin-
horf stjórnarbyltingarinnar vissi út, vissi aí> endursköpun á högum
þjóbanna og ríkjanna. Höfbingjar Norímrálfunnar skorubu þjóbveldib
á hólm, margir fræknir menn fylgdu merkjum þess ab vígi, en
enginn svo ágætlega, sem Bónaparte. Hann gekk á móti keisara
þýzkalands á gömlum vígstöbvum (Ítalíu) og stökkti þjóbverjum
aptur norbur yfir Mundiafjöll. Hjer sem víbar var nóg til hefnd-
anna unnib, og keisaradæmib tók þar vib stríbu verkefni, er þjób-
stjórnarríkib hætti. Vjer þurfum eigi hjer ab fara orbum urn allt
þab, er gjörbist til nýbreytni á þýzkalandi og víbar í stríbum Na-
póleons keisara. Hann varb ab vísu ofurlibi borinn og keisaradæmib
þrotnabi fyrir óhóf sitt og oftekjur erlendis, eins og þjóbveldib ábur
sökum ódæmanna innanríkis. En þegar styrjöldinni var lokib, sáust
mikil og mörg vegsummerki. Hib þýzka (rómverska) keisaradæmi var
undir lok libib, og ný konungsríki komin á stofn á þýzkalandi, stöbu
Norburlanda var raskab, m. m., svo nú varb ab skipa til nýrra
laga og þjóbsamninga fyrir alla Norburálfu. Frakkar höfbu haft
mestan starfa fyrir öllu þessu nývirki, en tóku ekkert í abra hönd,
og skipan Vínarsamninganna laut í mörgum greinum ab því, ab
reisa traustan garb móti nýju byltingaflóbi úr þeirri átt. Ab því
lutu þau ummæli, er lýstu Napóleon keisara varg í vjeum og ætt
hans úr völdum á Frakjilandi. þó ab Frakkar eptir storminn sæi
ráb sín hneppt til munar um stund í Norburálfunni, þá hafbi þó
þjóbin borib mikinn árangur úr býtum: stjórnfrelsi og jafnrjetti
allra stjetta og sögu þeirra afreksverka, ab vart hafa frægari unnin
verib. Frelsi og frægb gekk í erfb til ennar nýju kynslóbar, og
má helzt ætla þab Frökkum, ab þeim verbi á hvorugu vanhaldib
til lengdar. þeim höfbingja mun vart langs ríkis aubib á Frakk-
landi, er misbýbur frelsinu, eba lætur heibur og frægb þjóbarinnar
ganga til þurrbar. þá er Bourboningar höfbu náb aptur ríki febra
sinna, brá þeim til fornrar venju meb harbstjórnina og var þar
gjörbur endir á í uppreistinni 1830. Lodv. Filippus sneri rábi sínu
á betri veg, en Frökkum þótti hann gæta meir gróba og gagns
ættar sinnar en sæmda landsins og álits mebal þjóba Norburálfunnar,
og því ráku þeir hann og ætt hans frá ríki. þjóbin vann ab nýju