Skírnir - 01.01.1864, Side 35

Frakkland.
FRJETTIR.
35
þegnar lært þaí), a?) hliþra til hvorir fyrir öhrum, á Frakklandi horf-
ast þeir andvígir á. þab er sýnt verkefni fyrir þann, er vill festa
ætt sína i völdum, aö koma þessu í skaplegt horf; en hvorttveggja
mun takast, ef hann festir frelsib í sessi, því þá mun þjóbin láta
allt að hans óskum. — þ>ab, sem hjer er hermt, er aÖ eins lítib
inntaksagrip af ræðunni; niburlagsorbin voru þessi: l(en góbir herrar!
ef oss ber aö eins ab þiggja, þá ber stjórninni ab veita þab, sem
er til fullnabar sanngjörnum þjóbkröfum. Jeg veit, ab jeg má ekki
gjörast offari, er jeg mælist til rjettar vors. Jeg læt svo kröf-
um stillt, sem skyldau og virbing þjóbarinnar býbur, eigi mín heldur
landsins vegna. En dyljumst þess aldrei, ab þar kann ab koma,
ab þessi fjörmikla og hugsnara þjób heimti þab meb frekju, er hún
lætur nú bebib meb aubmýkt og lotningu”. — Mikill rómur var
gjörbur ab ræbu Thiers og seinna ab ræbu Jules Favre. Formælis-
rábherrann (Rouher) hjelt uppi svörum móti Thiers og sagbi, ab
Frakkar hefbi þegar ab mestu leyti þab frelsi, er hann beiddist,
og þyrfti meiri rífkunar vib, væri ab svo stöddu eigi kominn tími
til hennar. Seinna lenti þeim saman aptur Thiers og Eouher; þá
talabi Thiers um kosningarnar, en þó á vibáttu, og kvab sjer vel
lítast á sjálfa undirstöbu stjórnarinnar, en hún væri: enn almenni
kjörrjettur, því fyrir hann myndi Frakkland ná aptur frelsi sínu.
þetta þótti Rouher sagt til hótunar, og stóð fast á íhlutunarrjetti
stjórnarinnar (um kosningarnar), en.gaf þar með í skyn, ab keisar-
inn einn væri sá, er mætti breyta stjórnarskipuninni, en enginn
annar. Nokkru síbar gjörbu þeir Thiers og hans libar stjórninni
hörbustu hríb út af leibangrinum til Mexico, og kváðu hann eb
mesta ófyrirsynjuráb frá öndverbu; sakir hefbi verið of litlar til
slíkra stórmæla, stjórnin hefbi látið teygjast af klerkum og ófrelsis-
mönnum lengra, en hún hefbi ætlað sjer , og hleypt ríkinu í stór-
kostnab til ab reisa einveldisstól, er óvíst væri ab nokkurn tíma
yrbi þeginn; tæpur tuttugasti partur landsins væri í valdi Frakka-
hers, og Mexico væri svo skuldum hlabib, ab vart væri á aukanda;
þar væri því ekki árennilegt fyrir einvaldan höíbingja, utan Frakkar
vildi leggja honum til kostar og þar á ofan halda honum í völd-
unum, ef bandaríkin í norðurhluta Vesturálfu kysi hann úr návistum
og sendi 50 þúsundir hermanna inn i landib til ab bjóba honum
3*